هماره نامت بلند باد اي آسماني مرد زميني! تو از تبار نوري و تاريخ وامدار شعاع تباناک انديشه توست.
اي تو سيراب از سرچشمه کلام خداوند! کام‌هايمان تشنه باران کلام توست. سخن بگو، تا نور کلامت بر ما ببارد و زمين و زمان سينه به سينه از عطر گل محمدي آکنده شود.
دانش، از نام تو آوازه گرفت، آنگاه که شکافته شد و شگفتي آفريد. اي اَبَرمردِ دانش و اي شکوه فرهنگ! تو در زمانه‌اي که ابرهاي سياه، سايه ترديد مي‌گستردند، خورشيدوار تابيدي تا بذرهاي يقين جوانه زند و يخ‌هاي يأس و ترديد آب شود. اي امانت‌دارِ رسالت توحيد و وارث تعليمات محمدي و علوي! تو يادگار کربلا بودي و سند مظلوميت بقيع. اينک بقيع قلب ما روشن از نور توست. اينک خيل قاصدک‌ها را بدرقه سلامي مي‌کنيم که پيامبر(ص) بر تو فرستاد. سلام ما را نيز پذيرا باش!
اشارات :: آذر 1387، شماره 115
