اشارات :: دی 1384، شماره 80
روزبه فروتن پی
در برفیترین شبها آمدی تا پرشکوفهترین روزها را به جهانِ بیبهار هدیه کنی.
زمین، کوچکتر از آن است که وسعتِ مهربانیات را درک کند.
اینک، نخلِ عشق است که در ناگهانی از شکفتن، سبز میشود و برگ و بار میدهد.
اینک، خورشید است که با آبیِ آسمان، غسلِ تعمید داده میشود.
اینک، مریمِ عذرا علیهاالسلام است که «روحِ خدا» را برای کالبدِ نیمه جانِ عالَم هدیه میآورد.
این نوزادِ مبارک، مسیح علیهالسلام است که لب به سخن میگشاید و از زبانِ خدا، پیامبریاش را بشارت میدهد.
اینک، انجیلِ مقدس است که از دهانِ هستی، میتراود.
یا مسیح علیهالسلام ! روزه سکوتِ مریم مقدس علیهاالسلام ، ابتدای سخن گفتنِ تو بود؛ تو که پیامآورِ صلح و دوستی هستی.
تو آمدی تا محبت را در جانِ جهان تزریق کنی.
تو آمدی؛ تا با بهارِ نَفَسهایت، مردگان را جان ببخشی.
تو آمدی تا دیگر بار، روایتِ چهار مرغِ ابراهیمِ خلیل علیهالسلام ، زنده شود.
ای خورشید اوالوالعزم!
امروز، جهانِ بیمار، در انتظارِ دستهای شفای تو و موعود آخرین ماست.
امروز، قلبِ ناقوسِ کلیساهای جهان، در آرزوی طلوعِ شما به تپش درمیآید.
تو آن مسیحِ موعودی که قرار است در رکاب آخرین سوار صبح، برای عالم، یکْ جهانْ صلح و محبت به ارمغان بیاورید.
ای مُبَشرِ مَلکوت!
ای خورشید اولوالعزم!
میلادت مبارک باد!
متن ادبی «ای خورشید اولوالعزم»
- بازدید: 2348