يكى از علماى ربانى و صاحب كرامات عارف سالك مرحوم آيت اللَّه شيخ حسنعلى اصفهانى نخودكى است. وى در نيمه ذيقعده سال 1279 هجرى قمرى در محله جهانباره اصفهان ديده به جهان گشود و در 17 شعبان سال 1361 در 82 سالگى در مشهد رحلت كرد، قبر او در صحن عتيق بارگاه ملكوتى امام رضا عليه السلام مىباشد. نظر به اين كه او در اواخر عمر، چند سال در روستاى »نخودك« نزديك مشهد زندگى مى كرد به نخودكى معروف شد.
اين عالم ربانى از شفيتگان خاندان رسالت و امام حسين عليه السلام بود، و هر سال دهه محرم در منزل خود مجلس روضه برپا مىكرد و شب شام غريبان نيز مجلس روضه داشت، و بسيار گريه مى كرد، و ياد مصائب امام حسين عليه السلام برايش بسيار جگرسوز بود. به طورى كه نام امام حسين عليه السلام او را گريان مىكرد.
نقل شده است كه وقتى از دنيا رفت، يكى از وارستگان، او را درعالم خواب ديد و احوال او را پرسيد، او گفت: وقتى كه مرا در قبر نهادند دو فرشته نكير و منكر براى سؤال و جواب نزدم آمدند، از توحيد و نوبت سؤال كردند، جواب دادم تا اين كه از امامان عليهم السلام پرسيدند: نام اميرمؤمنان على عليه السلام را به زبان آوردم كه امام اول من است، سپس نام امام حسن عليه السلام را به زبان آوردم، وقتى كه نام امام حسين عليه السلام را به عنوان امام سومم به زبان آوردم بى اختيار گريه كردم، آن دو فرشته نيز منقلب شده گريه كردند، سپس به همديگر گفتند: آزادش كنيم كار اين آقا با امام حسين عليه السلام است، ديگر نياز به سؤالات ديگر نيست، مرا آزاد نمودند و رفتند، و اينك مى بينى كه آزادم و در جايگاه خوبى به سر مىبرم.(3)
___________________________________________
3) داستانهاى شگفت شهيد دستغيب: ص78.
