حضرت معصومه سلام الله علیها مدت هفده روز در خانه ی موسی بن خزرج به حال بیمار و رنجور به عبادت پرداخت و سرانجام در روز دهم ربیع الثانی 201 ه پیش از آنکه دیدگان مشتاق با دیدار برادرش روشن گردد، در دیدار غربت و در اندوه فراوان، رحلت نمود و شیعیان قم را در ماتم خود به سوگ نشاند .
مردم قم ، با تجلیل فراوان، پیکر پاکش را تشییع کردند و در محل فعلی حرم، که آن روز در بیرون شهر بود و به موسی بن خزرج تعلق داشت، با احترام زاید الوصفی مهیای دفن نمودند. هنگامی که قبر مهیا شد، در مورد این که چه کسی وارد قبر شود، به بحث و مشورت پرداختند. پیرمرد پرهیزگاری به نام «قادر» مطرح شد و همه در مورد او به اتفاق نظر رسیدند. کسی را به دنبالش فرستادند؛ اما پیش از آن که «قادر» بیاید، خداوند قادر منّان با قدرت بیکرانش دو تن سواره، نقاب بر چهره، از جانب ریگزار(محل رودخانه ی فعلی) نمودار ساخت که به سرعت نزدیک آمدند و به تجهیز آن بانوی مظلومه پرداختند.
یکی وارد قبر شد و دیگری جسد پاک و مطّهر آن حضرت را برداشته، به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد. آن دو بزگوار پس از پایان مراسم دفن، بدون این که با احدی سخن بگویند، بر اسب های خود سوار شده، از محل دور شدند.
