و زيارتى است در تحفه كه علاّمه مجلسى(رحمه الله)آن را زيارت دهم قرار داده، و فرموده به سند معتبر منقول است از جابر بن ]يزيد[ جُعفى كه حضرت صادق(عليه السلام) فرمود به مفضّل بن عمر كه: «چه مقدار فاصله است ميان تو و ميان قبر امام حسين(عليه السلام)؟» گفت: پدرم و مادرم فداى تو باد، يك روز و بعضى از روز ديگر. فرمود كه: «به زيارت آن حضرت مى روى؟» گفت: بلى. فرمود كه: «آيا بشارت دهم تو را! آيا شاد گردانم تو را به ذكر كردن بعضى از ثواب زيارت آن حضرت؟» گفت: بلى. فرمود كه: «چون احدى از شما شروع مى كند در تهيّه و كار سازى زيارت آن حضرت، بَشاشت و شادى مى كند به سبب او، اهل آسمان و او، را بشارت مى دهند، پس چون از در خانه خود بيرون مى آيد خواه سواره و خواه پياده، موكّل مى گرداند حق تعالى به او چهار هزار ملك از ملائكه كه صلوات مى فرستند به او تا برسد به قبر آن حضرت. اى مفضّل چون برسى به قبر آن حضرت بر درِ روضه بايست و اين كلمات را بخوان كه تو را به هر كلمه اى نصيبى بزرگ از رحمت الهى خواهد بود». پرسيد: آن كلمات چيست؟ فرمود كه: «مى گويى:
السَّلامُ  عَلَيْكَ  يا وارِثَ  آدَمَ  صَفْوَةِ  اللّهِ * السَّلامُ  عَلَيْكَ  يا وارِثَ نُوح نَبِيِّ اللّهِ * السَّلامُ  عَلَيْكَ  يا وارِثَ  اِبْراهيمَ  خَليلِ  اللّهِ * الْسَّلامُ  عَلَيْكَ يا وارِثَ مُوسى  كَليمِ  اللّهِ * السَّلامُ  عَلَيْكَ  يا وارِثَ  عيسى  رُوحِ  اللّهِ * السَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ  مُحَمَّد  حَبيبِ  اللّهِ * السَّلامُ  عَلَيْكَ  يا وارِثَ  عَليٍّ وَصِيِّ رَسُولِ اللّهِ  *السَّلامُ  عَلَيْكَ  يا وارِثَ  الْحَسَنِ  الرَّضِيِّ * السَّلامُ  عَلَيْكَ يا وارِثَ فاطِمَةَ الزَّهراءِ  بِنْتِ  رَسُولِ اللّهِ * السَّلامُ  عَلَيْكَ  اَيُّهَا  الصِّدّيقُ الشَّهيدُ * السَّلامُ  عَلَيْكَ أيُّهَا  الْوَصِيُّ  الْبارُّ  التَّقِيُّ * السَّلامُ  عَلَى  الاَْرْواحِ  الَّتي حَلَّتْ بِفِنائِكَ  وَاَناخَتْ بِرَحْلِكَ * السَّلامُ  عَلى  مَلائِكَةِ  اللّهِ  الْمُحْدِقينَ  بِكَ * اَشْهَدُ اَنَّكَ  قَدْ  اَقَمْتَ الصَّلاةَ * وَآتَيْتَ  الزَّكاةَ * وَاَمَرْتَ  بِالْمَعْرُوفِ  وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ * وَعَبَدْتَ اللّهَ مُخْلِصاً  حَتّى  اَتاكَ  الْيَقينُ * السَّلامُ  عَلَيْكَ  وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكاتُهُ.
پس به سوى قبر روانه مى شوى و به هر قدمى كه برمى دارى يا مى گذارى مثل ثواب كسى دارى كه در خون خود دست و پا زده باشد در راه خدا، پس چون به نزديك قبر برسى دست بر قبر بمال و بگو: السَّلامُ  عَلَيْكَ  يا حُجَّةَ  اللّهِ  في  سَمائِهِ  وَاَرْضِهِ  پس مى روى و متوجّه نماز مى شوى و به هر ركعت كه مى كنى مثل ثواب كسى دارد كه هزار حج و هزار عمره كرده باشد، و هزار بنده آزاد كرده باشد، و هزار مرتبه از براى خدا به جهاد ايستاده باشد با پيغمبر مرسل، پس چون بر مى گردى از نزد قبر آن حضرت منادى تو را ندا مى كند كه اگر سخن او را بشنوى در جميع عمر خود نزد قبر آن حضرت بمانى. آن منادى مى گويد: خوشا حال تو اى بنده، غنيمت يافتى و سالم گردانيدى، و گناهان گذشته ات آمرزيده شد، پس از سر گير عمل را. پس اگر
در آن سال يا در آن روز يا در آن شب بميرد، متوجّه قبض روح او نمى شود به غير از خدا، و مى آيند با او ملائكه و استغفار از براى او مى كنند، و صلوات بر او مى فرستند، تا به منزل خود برگردد. پس ملائكه مى گويند: پروردگارا  اين بنده توست و نزد قبر پسر پيغمبرت(صلى الله عليه وآله) آمد و به منزل خود برگشت، پس به كجا برويم ما؟ پس ندا مى رسد با ايشان از آسمان كه: اى ملائكه من به درِ خانه بنده من بايستيد، و تسبيح و تقديس من بكنيد و ثوابش را در حسنات او بنويسيد تا روز مردن او. پس پيوسته آن ملائكه در درِ خانه او هستند، و تسبيح و تنزيه خدا مى نمايند و ثوابش را در حسنات او مى نويسند تا روزى كه به دار بقا رحلت نمايد. پس آن ملائكه، به جنازه او حاضر مى شوند و در وقت غسل دادن و كفن كردن و نماز كردن بر او حاضر مى شوند و مى گويند: پروردگارا ما را موكّل كرده بودى به در خانه بنده خود و او فوت شد، پس به كجا رويم؟ پس حق تعالى ندا كند ايشان را كه: «اى ملائكه من بايستيد نزد قبر بنده من، و تسبيح مرا بكنيد، و ثواب آن را در حسنات او بنويسيد تا روز قيامت»، انتهى.

نوشتن دیدگاه