پيامبر گرامى فرمود:
افضل نساء اهل الجنة، خديجة بنت خويلد و فاطمة بنت محمد و آسية...و مريم (20)
برترين و پر فضيلت ترين زنان بهشت اينانند: خديجه و فاطمه، آسيه و مريم.
و نيز فرمود:
ان الله اختار من النساء اربع: مريم و آسية و خديجة و فاطمة (21)
((خداى فرزانه از ميان زنان چهار زن را برگزيد؛ اينان عبارتند از:
مريم، آسيه، خديجه و فاطمه.))
6- روح هدفدارى و فداكارى
او امتياز هدفدارى و فداكارى را نيز در كران تا كران جان و رفتار و زندگى اش ‍ به همراه داشت.زندگى پر فراز و نشيب او نشانگر آن است كه در پى هدف پاك و صاف و بلند و درخشانى بود؛ هدفى فراتر از زر و زيور و كاروان تجارتى،
هدفى برتر و بالاتر از زندگى روزمره و خور و خواب،
و هدفى ارجمندتر از آسايش و آرامش شخصى و خانوادگى.
موج بى قرارى را مى ماند كه در راه هدف، آرامش نداشت و آن گاه كه به ساحل وجود ((محمد)) برخورد و در آن جا ايمان و اخلاص، پاكى و امانت، نجابت و شرافت، غيرت و كرامت، وجدان و فطرت، ارزش هاى عربى و انسانى و الهى را نگريست، خود را در آستانه هدف يافت.
و از اينجا مى توان به راز احترام بسيار پيامبر حق شناس به ((خديجه)) پى برد.به اين راز كه چقدر پيامبر معنويت، او را دوست مى داشت و به او احترام مى گذاشت.در فراز و نشيب زندگى، طوفان ها و كوران هاى اجتماعى، او را از مشاوران خردمند خويش مى شناخت و به ديدگاه او بها مى داد.(22)
و تا هميشه زندگى، ((خديجه)) و نيكى ها و شايستگى هاى او، بر زبانش ‍ بود و حتى هر آنچه و هر آنكه از آن يار ديرين خاطره داشت، براى او احترام انگيز بود.
و براى بستن دهان برخى حسودان تاءكيد مى كرد كه:
به خداى سوگند! كه او برتر از خديجه به من نداده است.
او هنگامى ايمان آورد كه ديگران كفر ورزيدند؛
آن گاه مرا تصديق كرد كه ديگران دروغگو پنداشتند؛
آن گاه ثروت فراوان خود را زير پايم ريخت كه ديگران محرومم ساختند.
و خدا نسل مرا در فرزندان او قرار داد.(23)
و فرمود:
ما قام ولا استقام الدين الا بسيف على و مال خديجة (24).
((اسلام پس از فرود بر قلب و زبان پيامبر با دو عامل اساسى بسط و گسترش و پايدارى يافت:
1- اقتدار و جهاد و شهامت و فداكارى شهسوار اسلام، على (عليه السلام).
2- و ديگر ثروت و امكانات بانوى حجاز.))
7- روح حق جويى و حق پذيرى
بسيارند كسانى كه مستى هاى گوناگون، آفت جانشان مى شود و نعمت هاى زندگى بلاى وجودشان و رزق و روزى هاى خدا زهر تلخ و مرگبار كامشان.
يكى در اوج زيبايى و تناسب اندام است، و همان مستى زيبايى و ماهرويى و سيمين تنى، آفت جانش مى شود.
ديگرى غرق در ثروت و امكانات است و از در و ديوار و آسمان و زمين برايش مى جوشد و مى بارد و مى ريزد، و همان ثروت و دارايى و مستى برخاسته از آن، او را به تباهى سوق مى دهد.
سومى در اوج اقتدار است و روزگار بر كام او در گردش است، و همان چرخش مساعد روزگار و همان بدمستى و احساس بى نيازى، او را از چرخش ناگهانى آن و ورق خوردن دفتر ايام غافل ساخته و به طغيانش ‍ مى كشد.و چهارمى مست جوانى است، و همان نيروى جوشان و خروشان و شكوفاى جوانى، قاتل جان و ايمان و خردش مى گردد.
يكى درياى مواج آگاهى ها و دانش هاست و در مستى آن غرق مى گردد و ديگرى در اوج شهرت است و همان آلت قتاله شخصيت او مى شود؛ يكى بر كرسى قدرت و فرمانروايى است و همان رياست و قدرت، او را به خودكامگى و طغيان مى كشد و دنيا و آخرتش را مى سوزاند؛ و ديگرى بارانى از مدح و ستايش و چاپلوسى و تملق از سوى عناصر بى محتوا و جريان هاى سودجو بر او مى بارد و همان آفت جانش مى شود؛ همين گونه بگير و و برو و بشمار.
اما بانوى خردمند ((حجاز))، با اين كه غرق در زر و زيور، جمال و كمال، شور و شعور، فهم و درك، شهرت و آوازه نيك و اقتدار و استقلال بود، از آفت ها و مستى هاى آنها نيز خوشتن را مصون و محفوظ داشته و داراى روح حق جو و حق طلب و حق پذير بود.به همين جهت هم نخستين ايمان آورنده به خدا و پيامبر از زنان و پيشتاز در اسلام و پيشگام در نماز و جهاد و هجرت و فداكارى بود و پاداش اين حق پذيرى نيز آن بود كه خداى پرمهر و بنده نواز، فرشته وحى را فرمان داده بود كه هرگاه بر پيامبر فرود مى آمد، درود و سلام او را نيز به وسيله بنده برگزيده اش به خديجه، مام فضيلتها و فداكارى ها و شايستگى ها، برساند و خاطر نشان سازد كه خدا به پاداش آن ايمان خالص و ژرف و آن عمل شايسته و گذشت و آن اخلاص و فداكارى و پايدارى، قصر زيبايى در بهشت براى او آماده ساخته است.(25)
آرى او، هم نخستين ايمان آورنده به خدا و پيامبر از جهان زنان بود و هم نخستين نمازگزار و طواف كننده.
8- درايت و خردمندى
خرد و خردمندى و خردورزى راستين، يعنى نگرش متفكرانه بر پديده هاى آفرينش و شناخت روابط و پيوندهاى آنان؛ يعنى تعمق در سازمان وجود خويش و شناخت خويشتن؛ يعنى شناخت طبيعت و استخدام آن؛ يعنى هدفدارى و هدف شناسى و آراستگى به ارزش ها و پيراستگى از ضدارزش ها؛ يعنى اوج گرفتن به بندگى خدا و ساختن شايسته و بايسته دنيا و آخرت بر اساس حق و عدل و برابرى و ايثار و فداكارى.اءلعقل ما عبد به الرحمن واكتسب به الجنان.
اگر خرد بدين معناست، بانوى بزرگ عرب خردمندترين بانوى روزگار بود.
و اين وصف و ويژگى در سراسر زندگى اش نمايان است.
او در پرتو خرد خدادادى و درك بلند خويش به جايى پر كشيد كه نخستين بانوى توحيد گشت و همسنگر و همراز و غمخوار و مشاور پيامبر و مددكار او.
و هستى خويش را خردمندانه براى ساختن دنيا و آخرت خويش پاى حق ريخت.او در راه هدف مقدس و شايسته خويش، جهاد و فداكارى مى كرد، پيامبر را دلدارى مى داد، به او اميد مى بخشيد، او را دلگرم مى ساخت و در برابر فشار و بى مهرى و خشونت دشمن، پناهش مى داد و غرق مهرش ‍ مى ساخت و مدير داخلى كانون گرم و نورانى و باصفايى بود كه محمد (صلى الله عليه و آله) از آن سنگر به تسخير كشور دل ها و جان ها به فرمان خدا كمر همت بسته بود.
و بدين جهت، مشاور آگاه و خردمند و خيرخواه و شجاع پيامبر بود.
9- پاكى و نجابت
در تاريخ جهان عرب، زنان گران سنگ و بلند آوازه اى ظهور كرده اند كه بانوى خردمند ((حجاز)) سرآمد آنان است.
براى نمونه: ((بلقيس))، ملكه ((يمن))، كه از ويژگى درايت، خرد، واقع بينى و آينده نگرى و ژرف انديشى بهره اى وافر داشت و نظام و تشكيلاتى شبيه دموكراسى يا مردم سالارى كنونى را اداره مى كرد كه قرآن پرتوى از شخصيت و زندگى او را به تابلو برده است.
اما بانوى خردمند حجاز سرآمد بود؛ چرا كه هم ظاهر را مى ديد و هم باطن را، هم روح و معنا و محتوا و مغز و هدف را و هم پوسته و ظاهر را.اين بانوى بزرگ، ملكه كمال و جمال، ثروت و اقتدار، شكوه و عزت در جهان عرب بود.
در درجه نخست از قبيله بزرگ و ريشه دار ((هاشم))، در مرحله بعد، خود سرشناس و داراى اقتدار بسيار بود، به علاوه خودش داراى امكانات گسترده و تشكيلات منظم تجارى و اقتصادى بود و زنان و دختران بسيارى در خدمت او.
او يك زن عادى نبود.برجسته بود و سرشناس و صاحب كمال و جمال و امكانات گسترده و زرق و برق، اما پاك و پاكيزه، خردمند و شايسته كردار، آينده نگر و ژرف انديش، حق جو و حق پوى و برخوردار از گوهر گرانبهاى عفاف و نجابت و پاكدامنى؛ به همين جهت به او ((طاهره)) مى گفتند.(26)
10- موفق ترين مادر
بانوى خردمند حجاز افزون بر امتيازات فكرى و اخلاقى و اجتماعى و اقتصادى و دينى، موفق ترين مادر در زندگى خويش بود، و اين امتياز بزرگى است كه نصيب هر بانويى نخواهد شد.
او از زندگى مشترك پيشين خويش دو فرزند داشت و آنان را به گونه اى شايسته و درست پروراند و به روحيه حق جويى و حق پويى و حق طلبى كه در وجود خويش بود، مجهز و مسلح ساخت كه پسرش، ((هند))، پس از ظهور اسلام و فرود قرآن كريم به پيامبر مهر و عدالت، ايمانى خلل ناپذير آورد و در پرتو مفاهيم ژرف و معارف انسان ساز قرآن و انوار تابناك پيامبر به گونه اى رشد يافت كه از شخصيت هاى برجسته و ياران راستين پيامبر به شمار مى آمد و پس از رحلت آن گرامى نيز تا شهادت در راه حق و عدالت، در ركاب اميرمؤمنان و جنگ جمل از حق و عدالت مرزبانى كرد.
دختر او نيز كه به ((هنده)) شهرت دارد، از زنان بزرگ صدر اسلام است و در راه قرآن و فرهنگ آن از هيچ تلاش و فداكارى دريغ نورزيد و بانوى درك و شعور و عمل بود.
از اين رو خردمندترين بانوى ((حجاز)) پيش از زندگى مشترك با پيامبر و افتخار مادرى فاطمه (عليها السلام) نيز مادر موفقى بود.
11- شكوفايى شخصيت او در پرتو اسلام
اين بانوى دورانديش و حق گرا در پرتو اسلام، پله هاى ترقى و تكامل را به سرعت پيمود و به موقعيتى رفيع و شگرف نايل آمد.
به جايى اوج گرفت كه در سكوى كامل ترين زنان گيتى قرار گرفت.
قال رسول الله: كمل من الرجال كثير ولم يكمل من النساء الا مريم و آسية و خديجة و فاطمة (27)
به جايى پر كشيد كه بهشت آرزوى او را كرد:
قال رسول الله: اشتاقت الجنة الى اربع من النساء: مريم بنت عمران، آسية و خديجة و فاطمة (عليها السلام)(28)
و داراى موقعيتى معنوى و انسانى گرديد كه خداى بر او درود فرستاد.
و فرشته وحى در بازگشت پيامبر از معراج از جانب خدا و خويش به او سلام و درود فرستاد.
حاجتى ان تقرء على خديجة من الله و منى السلام (29)
و خدا بر فرشتگانش از ايمان و ايثار و اخلاص و فداكارى او مباهات كرد.
فان الله يباهى بك كرام ملائكته كل يوم مرارا(30)
و به معنويت شگرفى رسيد كه مام برترين خاندان و برترين دخت آفرينش ‍ شد، نور حضور فاطمه را در سازمان وجود خويش يافت، آواى جان بخش ‍ او در تالار وجودش پيچيد و سخن زلال او در دل تشنه اش جريان يافت و از زبان پيامبر، مژده طلوع كوثر نورافشان جهان هستى را دريافت كرد.
يا خديجة! هذا جبرئيل يبشرنى انها انثى و انها النسلة الطاهرة و ان الله سيجعل نسلى منها وسيجعل من نسلها ائمة
و پس از مرگ غمبار او هنگامى كه دخت خردسالش، فاطمه (عليها السلام)، دور پدر گرانمايه اش مى پيچيد و مى پرسيد:
ابه! اين امى؟
((پدر جان! مادرم كجاست؟))
فرشته وحى فرود آمد كه: اى پيامبر به فاطمه بگو مادرش اينك در بهشت پرطراوت و زيباى خدا در كاخى از در سفيد و لؤ لؤ در كنار بانوانى چون مريم و آسيه است.
جعلت فاطمه تلوذ برسول الله و تدور حوله و تساءله اين امى؟(31)
و پيامبر در دفاع از شكوه و اخلاص و حق پذيرى او در برابر حسودانى كه تجليل پيامبر از او را خوش نمى داشتند و به پندار خود، خويشتن را به از او مى پنداشتند، فرمود:
و الله ما اخلف لى خيرا منها، قد آمنت بى اذ كفر الناس، و صدقتنى اذ كذبنى الناس، و واستنى بمالها اذا حرمنى الناس، و رزقنى الله اولادها اذا حرمنى اولاد النساء(32)
((به خداى سوگند كه هرگز يار و پشتيبان و همسرى بهتر از ((خديجه)) به من ارزانى نشد؛ چرا كه او روزگارى كه مردم به من كفر ورزيدند، به راه و رسم من ايمان آورد، و هنگامى كه مردم مرا دروغگو مى شمردند، رسالتم را گواهى كرد، و آن گاه كه مردم مرا در محاصره قرار مى دادند، ثروت و امكانات هنگفت خويش را زير پاى من و در راه هدف هاى توحيدى من ريخت، و خدا فرزندان مرا از نسل او قرار داد.))
و بدين سان پيامبر حق شناس، به شيوه اى تحسين برانگيز از ايمان و اخلاص و پيشاهنگى او در توحيد و تقوا، از حق گرايى و فداكارى و ايثارش ‍ در راه خدا، از شجاعت، درايت، شهامت و سخاوتش در راه حق، از شكيبايى قهرمانانه و تحمل دليرانه رنج ها و محروميت ها در راه پيشرفت دين خدا از سوى او اينگونه قدردانى كرد و ايثارش را ارج نهاد و اين افتخار بزرگ و بى نظير او را ياد آور گرديد كه خداى عادل و بنده نواز در برابر اين اخلاص و ايمان و ايثار بايسته و شايسته اش، او را مام بلند آوازه شريف ترين تبار و پوياترين و پاياترين خاندان هاى بشرى قرار داد و آن كعبه عفاف و دخت بهشت را به اين هوشمندترين و فداكارترين زن تاريخ به ارمغان ارزانى داشت.
نقش عامل تغذيه
نقش حساس و سرنوشت ساز غذاى جسم و جان و چگونگى تغذيه، به ويژه در دوران كودكى و پيش از آن، نقشى است حياتى و بسيار مهم؛ به گونه اى كه هم سلامت و شادابى و طراوت جسم انسان در گرو آن است و هم توازن و تعادل و سلامت فكر و انديشه و عقيده او.
از اين ديدگاه است كه قرآن موضوع تغذيه را از مسائل حياتى پيامبران مى نگرد، تا چه رسد به انسان هاى عادى.
و ما جعلناهم جسدا لاياءكلون الطعام و ما كانوا خالدين (33)
((و آنان را جسدى كه غذا نخورند و نياز به خوراك نداشته باشند، قرار نداديم و جاودانه هم نبودند.))
و به انسان ها فرمان مى دهد كه به غذاى خويش با دقت و تفكر بسيار بنگرند و در مورد آن بينديشند:
فلينظر الانسان الى طعامه (34)
((بنابراين، انسان بايد به خوراك خويش و نقش آن، نيك بنگرد)).
اميرمؤمنان هشدار مى دهد كه ضمن بهره ورى صحيح و شايسته از نعمت هاى پاكيزه خدا و پرهيز از اسراف و تبذير، از غذاهاى پليد و ناپاك و نيز از غذاهاى حرام، سخت بر حذر باشند.
...فما اشتبه عليك علمه فالفظه و ما ايقنت بطيب وجوهه فنل منه.(35)
((هان اى استاندار من! من گمان نمى كردم كه تو ضيافت گروهى را بپذيرى كه نيازمندانشان را از آن ميهمانى رانده و ثروتمندانشان دعوت شده بودند.پس به آنچه مى خورى بنگر كه حلال و پاكيزه است يا حرام و پليد.آن گاه آنچه حلال بودنش براى تو مشتبه بود، آن را از دهان به دور افكن و آنچه را به پاكيزگى و حلال بودنش يقين دارى، آن را بخور)).
چرا كه غذاى حرام و پليد، ويرانگر روح و جان و روان است و مخرب شخصيت و كرامت بشر، وجدان انسان را مى كشد، چراغ فطرت را به خاموشى سوق مى دهد، فكر و انديشه را به خمودى و انحطاط مى كشاند و گوش جان را ناشنوا و چشم حق بين را نابينا مى سازد، انسان را بسان همان هايى مى كند كه پيشواى شهيدان راستين تاريخ، حضرت حسين (عليه السلام) فرمود:((راستى كه استبدادگران و خودكامگان، شكم هاى شما را از خوردنى ها و نوشيدنى هاى حرام آكنده ساخته و ديگر گوش شنواى حق برايتان ننهاده اند.))وقد ملئت بطونكم من الحرام...(36)
تدبيرى شگرف
و بر اين اساس است كه در آفرينش برترين بانوى گيتى و راز آفرينش زن، اين عامل سازنده و حياتى به صورت شگرفى مورد توجه قرار مى گيرد.
و او كه هديه گرانبهاى خدا،
ارمغان جاودانه آسمان،
نعمت بى كران جهان هستى،
چشمه سار هماره جوشان،
كوثر سعادت و نيكبختى،
و منبع پايان ناپذير خير و بركت است، نخستين سلول وجود و پايه و اساس ‍ شخصيت آسمانى و ملكوتى اش پس از انجام يك برنامه وصف ناپذير چهل روزه، از سوى برترين پدر و مادر گيتى، به صورت ارمغانى از بهشت به وسيله فرشته وحى فرود مى آيد؛ و اين امتياز ديگر آن دخت بهشت است.
خود پيامبر گرامى در اين مورد مى فرمايد: مدتى پيش از طلوع خورشيد جهان افروز وجود ((فاطمه))، روزى فرشته وحى فرود آمد و ضمن رساندن درود خدا، فرمان او را ابلاغ كرد كه به دستور آفريدگارم، بايد چهل شبانه روز از خانه و همسر و پشتيبان شجاع و فداكارم دورى گزيده و به عبادت و راز و نياز با خدا و انجام وظايف خويش بكوشم و اين با شدت عشق و مهرى كه ميان پيامبر و خردمندترين بانوى روزگارش حاكم بود، بر آن حضرت گران مى نمود؛ اما او چنين كرد.
به همسر فداكارش پيام داد كه از اين موضوع نگرانى به خود راه ندهد؛ و او نيز به عبادت و پالايش جان و روشنگرى و صيقل دادن روح و روان خويش ‍ به ياد خدا بپردازد؛ چرا كه دورى گزيدن او به دستور خداست و خداى نيز به وجود بانويى چون خديجه بر فرشتگان مباهات مى كند.
پيامبر آن مدت را در خانه فاطمه ((بنت اسد))، مادر اميرمؤمنان، بود و خديجه نيز دور از پيامبر و در آتش فراق او مى سوخت اما سر بر آستان عبادت و بندگى خدا داشت.پس از چهل شبانه روز، فرشته وحى فرود آمد و پس از ابلاغ درود و سلام خدا بر ((محمد)) از او خواست تا آماده رسيدن ارمغان و تحفه آسمانى پروردگارش باشد.هنوز گفتگوى پيامبر با جبرئيل ادامه داشت كه ميكائيل شرفياب شد و طبقى پر از غذا و ميوه هاى آسمانى و بهشتى در برابر آن حضرت به زمين نهاد و فرمان خدا را رساند كه اين افطار پيامبر است و ويژه او و ديگر هيچ كس.
پيامبر طبق دستور، به هنگامه افطار، روپوش را بداشت و از آن ميوه هاى بهشتى كه خرماى تازه و انگور بود، افطار كرد و آن گاه جبرئيل آب ريخت و آن حضرت دست خويش را شست و ميكائيل و اسرافيل نيز خشك كردند و بقيه غذا و ميوه و ظرف را هم بردند.
پيامبر براى نماز بپاخاست كه جبرئيل گفت: امشب ديگر نماز بر شما روا نيست بايد به منزل بروى؛ چرا كه خدا اراده فرموده است فرزندى پاك و پاكيزه و خير كثير بر شما و خديجه ارزانى دارد.فان الله عزوجل حلف على نفسه ان يخلق من صلبك فى هذه الليله ذرية طيبة (37)
پيامبر در شور و شوقى بسيار راه خانه را در پيش گرفت و در زد و خديجه ناگهان پس از چهل شب تنهايى و عبادت و رنج فراق، با خورشيد وصال رو به رو گرديد.
بدين سان منشاء ظاهرى و معنوى و مادى ريحانه پيامبر، الهى و آسمانى و بهشتى است و عامل تغذيه جسم و جان و نقش حساس آن در ساختمان شخصيت انسان، و ديگر عوامل ظاهرى و باطنى و آمادگى هاى روحى و جسمى و آرامش و توازن روانى آن برترين پدر و مادر تاريخ براى ارزانى شدن بهترين و سرفرازترين فرزند روزگاران به آنان، در نهايت اوج، مورد كمال توجه قرار گرفته است.
آرى، دخت سرفراز پيامبر نخستين سلول سازمان وجودش با غذاها و ميوه هاى آسمانى و بهشتى پديد مى آيد، و پدر و مادر گرانقدرش با همه آن معنويت و ويژگى ها، چهل روز برنامه پالايش و بندگى و عبادت و صعود را سپرى مى كنند تا در پرفرازترين قله شكوه معنوى و اوج تقرب به حق و شدت پيوند با جهان حقيقت و معنا، خداى جهان آفرين فرزند دلخواه و شاهكار بديع آفرينش و راز آفرينش زن را به آنان ارزانى دارد.
و مى نگريم كه فاطمه (عليها السلام) نورش از بهشت،
سلول وجودش از بهشت،
اصل و اساس آفرينشش از بهشت،
پايه و بنياد شخصيتش از بهشت،
تغذيه جسمش از بهشت،
تغذيه روح و جان و قلبش از بهشت،
آموزگارش از جهانى ديگر مى رسد،
و محيط زندگى اش نيز يك محيط بهشتى و عطرآگين و تاريخ ‌ساز است.
در زيارتنامه بانوى بانوان به اين حقايق معنوى اشاره رفته است كه مى فرمايد:
و صل على البتول الطاهرة...فاطمة بنت رسولك، وبضعة لحمه، وصميم قلبه، وفلذة كبده، والنخبة منك له، والتحفة خصصت بها وصيه،...
((بارخدايا بر آن بتول پاك و پاكيزه، فاطمه، دخت گران مايه پيامبرت، آن پاره تن، آرامش بخش قلب، بند دل، و پاره جگر او و برگزيده اى از سوى تو براى او و ارمغانى كه آن را به وصى و جانشين راستين او اختصاص دادى...، درود فرست.))
نشان شكوه
از امتيازات اين كودك شكوهبار اين بود كه پس از آفرينش و حضور نورش ‍ در سازمان وجود مادر، همراز و همسخن و مونس و غمخوار مادر خردمند و فداكار خويش شد و در تنهايى و غربت او، به قدرت خدا گاه و بى گاه با او سخن مى گفت.
((خديجه)) نخست اين موضوع شگرف را كتمان مى كرد، اما يكبار اتفاق افتاد كه پيامبر به طور ناگهانى وارد خانه شد و ديد ((خديجه)) بى آن كه كسى در خانه باشد، سخن مى گويد.از او پرسيد با كه گفتگو مى كند؟
پاسخ داد: با كودكى كه نور حضورش را در تالار وجودم احساس ‍ مى كنم.
پيامبر به او اين مژده را داد كه: ((خديجه))! تو را نويد باد كه اين كودك، دختر است و مام پرفضيلت يازده پيشواى نور كه پس از من و پدرشان يكى پس از ديگرى جهان را به نور وجودشان نورباران خواهند ساخت.و هماره بزرگ پرچمداران راستين شناخت و آگاهى،
توحيد و تقوا،
عدالت و آزادى،
برابرى و برادرى،
صلح و بهروزى،
سعادت و نيكبختى،
و پاسدار راستين حريم دين خدا و حقوق و امنيت و حرمت بندگان او خواهند بود.اءبشرى يا خديجه هذه بنت جعلها الله ام احد عشر من خلفايى يخرجون بعدى و بعد ابيهم.))(38)
و آن رويداد پرشكوه به سال پنجم از بعثت روى داد.
آرى، در آن روزگارى كه پيامبر در سخت ترين شرايط به سر مى برد، اسلام هنوز رهروانى نداشت و مسلمانان نخستين، زير فشار استبداد بودند، شرك و بيداد و جهل و خرافات و حاكميت زور و تزوير سايه شومش را بر همه جا گسترده بود و بر شبستان تيره و يخ ‌زده انسانها، نه نورى پرتوافكن بود و نه حرارت و گرمايى.
پيامبر به آينده مى انديشد؛ به آينده اميدبخش و درخشان، از پشت اين ابرهاى تيره و تار؛ به آينده اى كه به ظاهر ناممكن مى نمود، اما درست در همان شرايط، ناگهان برقى در افق پديدار شد و نورى روشنگر درخشيد و فرشته وحى فرود آمد كه:
انا اعطيناك الكوثر فصل لربك وانحر ان شانئك هو الابتر(39)
((ما چشمه جوشان و هماره جارى و نعمت گرانقدر و گرانبها و خير فراوان به تو ارزانى داشتيم؛ اينك كه چنين است، براى پروردگارت نمازگزار و قربانى كن و يقين داشته باش كه دشمن بدخواه تو، خود بى نسل و تبار خواهد بود.))
و آن گاه بود كه پس از اين نويد، دخت ارجمند پيامبر با ولادت خويش ‍ جهان را نورباران ساخت و خدا به پدر ارجمندش اين ولادت نور و ارزانى شدن اين موهبت بزرگ و پربركت را مبارك باد گفت.
طلوع شكوهبار ريحانه پيامبر
امتياز ديگر بانوى بانوان در ولادتش بود.
كدام نوزادى را بر زير اين آسمان كبود مى شناسيد كه به هنگام ولادت او مادرش فرستاده اى نزد زنان دوست و همسايه بفرستد و آن تعصب ورزان و كينه توزان و بدانديشان در آن شرايط سخت به يارى مادر و نوزاد نشتابند و آن گاه فرشتگان گروه گروه در خانه او فرود آيند و از پى آنان، برترين زنان تاريخ به كمك او بشتابند و به او بگويند: غم مدار، اندوه به دل راه مده كه ما به دستور خدا به ياريت آمده ايم؛ ما خواهران تو هستيم: ساره، همسر فداكار ابراهيم، ((آسيه)) بانوى شيردل و توحيدگرا، ((مريم)) مام قداست و رسالت، ((كلثوم)) خواهر و همسنگر و نگهبان كشتى كوچك موسى (عليه السلام)، و ديگر اين انبوه فرشتگان آسمان ها و اين همه حوريان بهشت، همه به يارى تو آمده اند.فلما اءرادت خديجة ان تضع، بعثت الى نساء قريش لياءتينها...فلم يفعلن...فولد فاطمة (40)
درست بسان مسيح
امتياز ديگر دخت گرانمايه پيامبر بر ديگر زنان گيتى اين است كه پس از ولادت خويش بى درنگ لب به سخن گشود؛ درست بسان مسيح، آن پيامبر بزرگ خدا؛ و از غنچه لبانش گلواژه هاى توحيد و توحيدگرايى، گواهى به وحى و رسالت پيامبر، امامت على (عليه السلام) و يازده فرزند او شكفت.
محدثان آورده اند كه پس از اينكه خانه محمد و خديجه، اين نخستين كانون توحيد و تقوا، با ولادت فاطمه نورباران شد، نوزاد بر روى دست فرشتگان و بانوان برگزيده گيتى بود كه حوريان بهشتى با آب كوثر و ظرف مخصوص ‍ و حوله ويژه و جامه هاى سفيد و مشك و عنبر رسيدند و نوزاد را با آن آب بهشتى شستشو دادند و او در دم، لب به سخن گشود و چنين گفت:
و اشهد ان لا اله الا الله، و ان ابى رسول الله سيد الانبياء، و ان بعلى سيد الاوصياء، و ان ولدى سادة الاسباط.(41)
((گواهى مى دهم كه خدايى جز خداى بى همتا نيست و پدرم پيام آور خدا و سالار پيامبران است و همسر گرانقدرم در آينده، سرور اوصياست و فرزندانم، دو سالار بهشت و دو سرور نوادگانند.))
و آن گاه رو به بانوان كرد و به هر يك با نام و نشان سلام نمود.

--------------------------------
1-سوره آل عمران، آيه 143؛ سوره محمد (صلى الله عليه و آله)، آيه 2؛ سوره فتح، آيه 29؛ سوره احزاب، آيه 40.
2-سوره سباء، آيه 28.
3-سوره احزاب، آيه 56.
4-سوره اسراء، آيه 79.
5-سوره حجر، آيه 72.
6-سوره اسراء، آيه 1.
7-سوره احزاب، آيه 21.
8-سوره نساء، آيه 113.
9-سوره آل عمران، آيه 159.
10-سوره طه، آيه 1.
11-سوره توبه، آيه 128.
12-سوره آل عمران، آيه 159.
13-سوره قلم، آيه 4.
14-سفينه، ج 1، ص 411.
15-مجمع البيان، ج 1، ص 33؛ سفينه البحار، ج 1، ص 412.
16-نهج البلاغه، خ 147.
17-فاطمه زهرا، توفيق ابوعلم، ص 32.
18-معالم العترة، ص 130.
19-بحارالانوار، ج 16، ص 49.
20-بحار الانوار، ج 43، ص 19.
21-بحارالانوار، ج 43، ص 19.
22-بحارالانوار، ج 16، ص 10.
23-تذكرة الخواص، ص 303.
24-فاطمة الزهراء من المهد الى اللحد، ص 266.
25-تذكرة الخواص، ص 303.
26-سيره حلبى، ج 1، ص 132.
27-مسند احمد، ج 12، ص 511.
28-احقاق الحق، ج 10، ص 99؛ مناقب الزهراء، ص 72، علامه عسكرى؛ بحار، ج 16، ص 78.
29-بحارالانوار، ج 16، ص 7.
30-بحارالانوار، ج 16، ص 78.
31-بحار الانوار، ج 43، ص 27؛ سيره ابن هشام، ج 1، ص 152.
32-سيره اين هشام، ج 1، ص 80.
33-سوره انبياء، آيه 8.
34-سوره عبس، آيه 24.
35-نهج البلاغه، نامه 45.
36-عاشورا غمبارترين روز تاريخ، ص 110، به همين قلم.
37-فاطمة الزهراء من المهد الى اللحد، ص 34، ميزان الاعتدال، ج 2، ص 26، لسان الميزان، ج 4، ص 36، مقتل الحسين، ص 65، با اندك تفاوت در واژه ها.
38-دلائل الامامة، ص 8.
39-سوره كوثر، آيه 3-1.
40-بحار الانوار، ج 43، ص 20.
41-بحار، ج 16، ص 81، و ج 43، ص 3؛ بيت الاحزان، ص 20؛ اختصاص، ص 31.
--------------------------
على كرمى فريدنى