الباب الخامس و الثلاثون بكاء على بن الحسين على الحسين بن على عليه السلام
متن:
حدثنى ابى رحمه الله عن جماعة مشايخى، عن سعد بن عبد الله، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن ابى داود المسترق عن بعض اصحابنا عن ابى عبد الله عليه السلام قال: بكى على بن الحسين على ابيه حسين بن على صلوات الله عليهما عشرين سنة او اربعين سنة و ما وضع بين يديه طعاما الا بكى على الحسين حتى قال له مولى له: جلعت فداك يابن رسول الله انى اخاف عليك ان تكون من الهالكين، قال: (انما اشكوى بثى و حزنى الى الله و اعلم من الله ما لا تعلمون)، انى لم اذكر مصرع بنى فاطمة الا خنقتنى العبرة لذلك.
باب سى و پنجم گريستن حضرت على بن حسين بر حسين بن على سلام الله عليهم
ترجمه:
(حديث اول)
ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده اند كه آن حضرت فرمودند:
حضرت على بن الحسين صلوات الله عليهما مدت بيست يا چهل سال بر پدرشان گريستند و طعام و غذائى نبود كه در مقابل حضرت بگذارند مگر آنكه حضرتش بياد امام حسين عليه السلام گريه مى كردند تا جائى كه غلام حضرت محضر مباركش عرض نمود:
فدايت شوم اى پس رسول خدا مى ترسم كه شما هلاك شويد.
حضرت فرمودند:
انما اشكو بثى وحزنى الى الله و اعلم من الله ما لا تعلمون.
تنها درد دل و غم خود را با خدا گويم و از لطف و كرم بى اندازه او چيزى دانم كه شما نمى دانيد.
سپس فرمودند:
هيچ گاه محل كشته شدند فرزندان فاطمه عليه السلام را بياد نمى آورم مگر آنكه حزن و غصه حلقوم من را مى فشارد.
متن:
حدثنى محمد بن جعفر الرزاز، عن خاله محمد بن الحسين بن ابى الخطاب الزيات، عن على بن اسباط عن اسماعيل بن منصور عن بعض اصحابنا قال: اشرف مولى لعلى بن الحسين عليه السلام و هو فى سقيفة له ساجد يبكى، فقال له: يا مولى يا على بن الحسين اما آن لحزنك ان ينقضى؟ فرنع راسه اليه و قال: و يلك او ثكلتك امك (والله) لقد شكى يعقوب الى ربه فى اقل مما رايت حتى قال: (يا اسفى على يوسف) انه فقد ابنا واحدا، و انا رايت ابى و جماعة اهل بيتى يذبحون حولى، قال: و كان على بن الحسين عليه السلام يميل الى ولد عقيل، فقيل له: ما بالك تميل الى بنى عمك هولاء دون آل جعفر؟ فقال: انى اذكر يومهم مع ابى عبد الله الحسين بن على عليه السلام فارق لهم.
ترجمه:
(حديث دوم)
محمد بن جعفر رزاز، از دائى خود محمد بن الحسين بن ابى الخطاب زيات، از على بن اسباط، از اسماعيل بن منصور، از برخى اصحاب نقل كرده كه او گفت: غلام على بن الحسين عليه السلام به صفه سر پوشيده اى كه تعلق به امام سجاد عليه السلام داشت و آن جناب در آنجا پيوسته در حال سجود گريه بودند نزديك شد و به حضرت عرض نمود:
اى آقاى من،اى على بن الحسين آيا وقت تمام شدن حزن وغصه شما هنوز نرسيده؟
حضرت سر مبارك از زمين برداشته و متوجه او شده و فرمودند:
واى بر تو يا فرمودند: مادرت به عزايت بنشيند به خدا قسم حضرت يعقوب در حادثه اى بس كمتر و واقعه اى ناچيزتر از آنچه من ديدم شكايت به پروردگار نمود اظهار كرد: يا اسفى على يوسف (و اسفا بر فراق يوسفم).
با اينكه ايشان تنها يك فرزندش را از دست داده بود ولى من ديدم كه پدرم و جماعتى از اهل بيت من را در دور من سر بريدند.
راوى گفت:
حضرت على بن الحسين عليه السلام به فرزندان عقيل ميل و توجه خاصى داشتند به حضرت عرض شد: چه طور به اين بنى اعمامتان (اولاد عقيل) توجه و تمايل داريد نه به آل و فرزندان جعفر؟
حضرت فرمودند:
يادم مى آيد از روزى كه ايشان همراه ابى عبد الله الحسين عليه السلام به چه مصيبت هائى گرفتار شدند پس به حالشان رقت مى كنم.
----------------------------------------------------------------------------------------
نام مولف: ابى القاسم جعفر بن محمد بن جعفر بن موسى بن قولويه القمى
نام مترجم: سيد محمد جواد ذهنى تهرانى

نوشتن دیدگاه