عربستان بزرگترين شبه جزيره جهان، با مساحت تقريباً سه ميليون كيلومتر مربع در جنوب غربى آسيا واقع شده، و از شمال به بيابان شام و از جنوب به خليج عدن و دريايى عمان و از مغرب به خليج عقبه و دريايى احمر و از مشرق به خليج فارس و درياى عمان و خاك عراق منتهى مى شود. [ر. ك: تاريخ عرب، نوشته فيليپ حِتّى، ترجمه ابوالقاسم پاينده، انشارات آگاه، 1366، چاپ دوّم، ص 21، تاريخ تمدن (عصر ايمان)، نوشته ويل دورانت، ترجمه ابوالقاسم پاينده، انتشارات اقبال، 1343، جلد يازدهم، ص 2 و ستيزگاه باورهاى ديروز و امروز، تأليف افشين پرتو- عليرضا كشور دوست، انتشارات پاژنگ، تهران 1369، چاپ اول، ص 247.]
عربستان سرزمينى خشك و بيابانى است كه به جز يمن در جنوب غربى آن و ناحيه نجد و واحه هايى كه در دل صحرا وجود دارد، ديگر نواحى آن غالباً بى آب و علفزار است. [ر. ك: تاريخ عرب و اسلام، تأليف امير على، ترجمه فخر داعى گيلانى، انتشارات گنجينه، 1366، چاپ سوم، ص 4.]
از محصولات مهم آن، «خرما» است كه در اطراف مدينه يك صد نوع آن كشت ميشود. [ر. ك: تاريخ عرب، ص 27.] و سودمندترين ثروت آنها « شتر» است، تنها جاندارى كه همپاى بَدَوى در سرزمين شگفت مى تواند مونس او در صحرا و صبور در جنگها باشد. [ر. ك عيون الاخبار، تأليف أبى محمد عبدالله بن مسلم ابن قتيبه دينورى دارالكتب مصر، (1343 ه 1925 م)، جلد اول، ص 162.]
اسب براى عربها نشانه ثروت و افتخار است و تندروى و سرعت آن در جنگ و غارت كه از عادات عرب عصر جاهليت بود مايه توفيق صحرانشين مى شد. [تا ريخ عرب، ص 28.]
ساكنان اين سرزمين، شاخه اى از نژاد سامى معروف به عرب هستند. [ر. ك: تاريخ تمدن اسلام، تأليف جرجى زيدان، ترجمه و نگارش على جواهر كلام، انتشارات امير كبير، تهران، 1369، چاپ ششم، جلد اول، ص 31.] عرب به معنى صحرانشين است و در كتيبه هاى عربستان اين كلمه فقط بر بَدَوى و صحرانشين اطلاق مى شده است. [ر. ك: تاريخ اسلام، تأليف على اكبر فياض، انتشارات دانشگاه تهران، 1970، چاپ چهارم، ص 14.] و شرايط جغرافيايى همچون ديگر نواحى، بر خوى و عادات و تفكرات و نظام اجتماعى حاكم بر آنها تأثير به سزايى داشته است.

نوشتن دیدگاه