مفسرين شيعه به اتفاق، نزول آيه ى فوق را در روز غديرخم در شأن مقام «ولايت و امامت» حضرت على عليه السلام ذكر كرده اند. [ر. ك: طبقات جلد دوم، ص 229، احقاق الحق، جلد ششم صص 335- 320، الغدير، جلد اول، صص 237- 230 و تفسير نمونه، جلد چهارم، ص 266.]
به روايت بعضى از مفسرين و محدثين اهل سنت اين آيه ى شريفه در روز عرفه در حجةالوداع نازل شده است و آن را در مورد ولايت على بن ابى طالب عليه السلام نمى دانند. [ر. ك: طبقات، جلد دوم، ص 229، كشف الاسرار، جلد سوم، ص 17.]
چنانكه از طارق بن شهاب روايت شده، مردى يهودى به عمر گفت: شما آيتى در كتاب خود مى خوانيد كه اگر آن آيت بر ما نازل شده بود، روز نزول آن را عيدى بزرگ برپا مى كرديم، عمر گفت: كدام است، آن مرد يهودى گفت: «اَليوم اَكْمَلتُ لَكُمْ دينكُم...» عمر گفت: من مى دانم كه اين آيت كدام روز، بر چه جايگه فرود آمد. روز جمعه در روز عرفه، و ما كه ياران بوديم با رسول خدا به عرفات ايستاده بوديم و به حمدالله اين دو روز، ما را عيد است و تا به قيامت مسلمانان را عيد خواهد بود. [ر. ك: البداية والنهاية، جلد سوم جزء پنجم، ص 157.]
از ابن عباس نقل شده است: پيامبر چون در عرفات ايستاد دست به دعا برداشته بود كه اين آيت فرود آمد. و معنى آن اين است كه امروز روزى است كه دين شما را تمام كردم، احكام دين و شرايع اسلام را به سر بردم. فرائض و سنن، حلال و حرام را پيدا كردم. كه پس از اين هيچ آيت، حلال و حرام، حدود و فرائض و احكام از آسمان فرو نيامد. [ر. ك: كشف الاسرار، جلد سوم، ص 17.]

نوشتن دیدگاه