هنگامى كه پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله در حال ارتحال بود، حضرت زهرا عليهاالسلام بر بالين پدر نشسته و در حالى كه اشك از چشمانش سرازير بود، با حالتى غمگين به چهره ى نازنين رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله مى نگريست، پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله از احوال پريشان و چشمان گريان دختر عزيزش منقلب شد، به او اشاره كرد، فاطمه جان، نزديك بيا، و رازى به او گفت كه حضرت زهرا عليهاالسلام سخت گريست و پس از آن سخن ديگر، به آن حضرت فرمود كه لبخندى بر لبان حضرت فاطمه عليهاالسلام نقش بست.
چون پيامبر صلى اللَّه عليه و آله وفات يافت، عايشه سبب آن گريه و خنده را از حضرت فاطمه عليهاالسلام پرسيد، آن حضرت فرمود، پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نخست فرمود، كه مرگش فرا رسيده است كه من از شنيدن اين خبر گريستم و بار دوم فرمود، فاطمه جان، مرگ تو نيز نزديك است و تو نخستين كس از خاندان من هستى كه به من ملحق خواهى شد. [ر. ك: الطبقات الكبير، جلد هشتم، ص 17، طبقات، جلد دوم، صص 296- 297، كامل، جلد اول، ص 452.]
لحظاتى بعد در حالى كه پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله سر بر سينه ى حضرت على عليه السلام داشت، بديدار حق شتافت. [ر. ك: طبقات، جلد دوم، ص 314 و در صفحه 313 آمده است، عايشه نقل مى كند، پيامبر در حاليكه بر سينه ى من تكيه داشت رحلت فرمود.]
محدثين شيعه رحلت پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله را در روز دوشنبه بيست و هشتم صفر سال يازدهم هجرى، و مورخين عامه ظهر روز دوشنبه دوازدهم ربيع الاول سال يازدهم هجرت نوشنه اند. [طبقات، جلد دوم، صص 328- 326.]
از آن لحظه به بعد ديگر كسى حضرت فاطمه عليهاالسلام را خندان نديد مگر گاهى تبسمى كه بر گوشه لبش ظاهر مى شد. [طبقات، جلد دوم، ص 298.]
با توجه به ميزان علم و كمالات حضرت فاطمه عليهاالسلام وى داناترين زن عالم نسبت به عظمت و مقام پيامبر گرامى بود. وى به خوبى شدت تأثير اين مصيبت را بر روى همه امور عالم درك مى كرد و لحظه اى از فراق رسول خدا آرام نگرفت. [ر. ك: فاطمه زهراء از ولادت تا شهادت، صص 255- 254.]

نوشتن دیدگاه