ترجمه:

عبدالله بن حسن به روايت از پدرانش عليه السلام نقل مى كند: هنگامى كه ابوبكر و عمر تصميم گرفتند حضرت فاطمه را از فدك منع كنند و خبر آن به حضرت رسيد، روسرى خود را بر سر پيچيد و جامه ى گشادى بر تن نمود در ميان جماعتى از زنان قومش و انصار و خدمتكارانش، به سوى مسجدالنبى صلى الله عليه و آله رهسپار شد در حين راه رفتن لباسهاى بلندش قدمهايش را مستور مى كرد و راه رفتنش از راه رفتن رسول خدا صلى الله عليه و آله هيچ كم نداشت. هنگامى كه به مسجد وارد شدند ابوبكر در ميان جماعتى از مهاجرين و انصار و ديگر مسلمانان بود.
با مشاهده آن حضرت به احترام وى پرده اى ميان آنان و مردان در مسجد نصب شد، آن بانوى بزرگوار در پشت پرده نشست. سپس آهى سوزناك از اعماق قلب دردمندش بركشيد، كه صداى گريه و همهمه ى حضار بلند شد و مجلس به لرزه درآمد. دخت گرامى رسول خدا صلى الله عليه و آله لختى مهلت داد تا صداى گريه و جوش و خروش مجلس آرام گرفت.
آنگاه حضرت زهرا عليهاالسلام كلام خود را با حمد و ستايش خداوند و درود و سلام بر رسول خدا صلى الله عليه و آله آغاز نمود و بار ديگر آن جماعت به گريه درآمدند. پس از آنكه مردم آرام شدند، حضرت مجددا گفتار خود را آغاز كرد و فرمود:
«الحمد لله على ما انعم و له الشكر على ما الهم، والثناء بما قدم، من عموم نعم ابتداها و سبوغ آلاء اسداها، و تمام [در بلاغات النساء به جاى: «تمام»، «احسان» و «جزاء»، «مجازاه» آمده است.] منن اولاها، جم عن الاحصاء عددها، و ناى عن الجزاء [در بلاغات النساء به جاى: «تمام»، «احسان» و «جزاء»، «مجازاه» آمده است.] امدها و تفاوت عن الادراك ابدها. [«ابدها»، «آمالها» آمده است و بعد از آن تا «استحمد» ذكر نشده است.] و ندبهم لاستزادتها بالشكر لاتصالها، و استحمد الى الخلائق باجزالها، و ثنى بالندب الى امثالها و اشهد ان لا اله الله وحده لا شريك له [«وحده لا شريك له» ذكر نشده است.]، كلمه جعل الاخلاص تاويلها، و ضمن القلوب موصولها، و انار فى التفكر معقولها، الممتنع من الابصار رويته، و من الالسن صفته و من الاوهام كيفيته [در بلاغات النساء از «رويته» چنين آمده است: «ومن الاوهام الاحاطه».]، ابتدع الاشياء لا من شى ء كان قبلها، و انشاها بلا احتذاء امثله [در بلاغات النساء از من شى ء به بعد چنين آمده است «قبله و احتذاها بلا مثال لغيره فائده زادته».] امتثلها، كونها بقدرته و ذراها بمشيت، من غير حاجه منه الى تكوينها [بلاغت النساء از من شى ء به بعد چنين آمده است «قبله و احتذاها بلا مثال لغير فائده زادته».] و لا فائده [در بلاغات النساء: «لغير فائده» آمده است.] له فى تصويرها، الا تثبيتا لحكمته [در بلاغات النساء اين قسمت ذكر نشده است و در شرح ابن ابى الحديد اين قسمت يعنى از «الحمد لله على ما انعم» تا «الا اثبيتا لحكمته» ذكر نشده است.]، و تنبيها على طاعته [در بلاغات النساء و «تنبيها على طاعته» ذكر نشده است.]، و اظهارا لقدرته، و تعبدا لبريته، و اعزازا لدعوته، ثم جعل الثواب على
طاعته و وضع [در بلاغات النساء، «وضع» ذكر نشده است.
- در شرح ابن ابى الحديد اين قسمت از «و تنبيها على طاعته» تا «لهم الى جنته» ذكر نشده است.] العقاب على معصيته زياده لعباده عن نقمته و حياشه لهم الى جنته...».

نوشتن دیدگاه