ترجمه:

پس (اى ابوبكر) بگير اين (فدك يا خلافت) را، ارزانى تو باد، در حاليكه مهار شده و جهاز آن آماده است، ولى در قيامت تو را ملاقات خواهم كرد. همان جا كه خداوند نيكو داورى است و زعيم و رهبر محمد- صلى الله عليه و آله- است.
(اى پسر ابى قحافه) وعده گاه ما روز رستاخيز است، كه در آن روز، بيهوده گويان و اهل باطل زيانكار خواهند شد و اظهار پشيمانى سودى نخواهد داشت، بزودى عذاب خدا را مشاهده خواهيد كرد كه بر چه كسى نازل خواهد شد. و عذاب هميشگى بر چه كسى حلول خواهد نمود.
سپس حضرت زهرا عليهاالسلام نگاهش را به طرف انصار متوجه كرد، و خطاب به آنان فرمود: اى جماعت صاحب نفوذ (جوانمرد)، اى بازوان ملت (دين و شريعت) و اى حافظان پناهگان اسلام، اين ضعف و غفلت شما نسبت به حق من از چيست؟! چرا در ستمى كه بر من وارد گشته است در خوابيد؟ آيا پدرم رسول خدا صلى الله عليه و آله نفرمود: احترام اشخاص را در فرزندانشان بايد حفظ كرد؟ چه زود حادثه آفريديد! و چه سريع به دنبال هوى و هوس رفته ايد (چه سريع تغيير جهت داديد) در حالى كه شما در رفع ظلم و ستم از من، تواناييد (طاقت انجام آن چيزى كه من مى خواهم را داريد.) آيا مى گوئيد، محمد صلى الله الله عليه و آله از دنيا رفته است. (و ديگر شما وظيفه و مسئوليتى نداريد). (آرى، رحلت رسول خدا)، مصيبت بزرگى است كه هر روز شكافش و خللهايش وسيعتر و بزرگتر مى شود. (فتنه ها و جداييهاى امت بعد از رحلت زياد شده است)، و زمين از غيبت او تاريك شد، و خورشيد و ماه بى فروغ گشتند و ستارگان پراكنده شدند و آرزوها به نااميدى كشيده شد و كوهها از جا فرو ريخت و حريم پيامبر صلى الله عليه و آله ضايع شد و حرمت و احترام اهل بيت با رحلت او صلى الله عليه و آله زائل شد. پس به خدا سوگند، اين مصيبت رحلت پيامبر، بزرگترين پيشامد است كه مانندش تا به حال ديده نشده است.
اين مصيبت بزرگ را، كتاب خدا- جل ثناوه- كه در شامگاهان و بامدادان در خانه هايتان با صداى بلند و با ناله و فرياد تلاوت مى كنيد اعلام نموده است.
قبل از اين بر پيامبران خدا و رسولانش چه گذشته است؟ (مرگ) حكم قطعى و قضاء الهى است. (خداوند در قرآن شريف مى فرمايد): محمد نيز مانند پيامبران گذشته است، اگر مردى يا كشته شود شما به گذشته خود باز مى گرديد؟ و خداوند به زودى سپاسگزاران را پاداش خواهد داد.

ادامه ى خطبه:

ايها بنى قيله [احتجاج، متن عربى، جلد اول، ص 140 آمده است: «بنو حيله، قبيلتا النصار: الاورس و الخزرج». قبيله انصار، (اوس و خزرج) را، بنى قبيله مى گفتند «قيله» نام زنى بوده كه نسل طايفه لوس و خزرج به او مى رسيد.]! ااهضم تراث ابى؟ و انتم بمرءى منى و مسمع، و منتدى و مجمع [در بلاغات النساء «متندى و مجمع» ذكر نشده است.]، تلبسكم الدعوه، و تشملكم الخبره و انتم ذوو العدد و العده، و الاداه و القوه، و عندكم السلاح و الجن، توافيكم الدعوه فلا تجيبون؟ و تاتيكم الصرخه لا تغيثون و انتم موصوفون بالكفاح، معرفون بالخير و الصلاح، و النخبه التى انتخبت، و الخيره التى اختيرت لنا اهل البيت.
قاتلتم العرب، و تحملتم و الكد و التعب، و ناطحتم الامم و كافحتم البهم، لا نبرح او تبرحون، نامركم فتامرون [در بلاغات النساء از «الدعواه» به بعد، چنين آمده است: «و تمثلكم الخيره و فيكم العدد و العده و كلم الدار و عندكم الجنن و انتم الالى نخبه الله التى انتخب لدينه و انصار رسوله و اهل السلم و الخيره التى اختيار لنا اهل البيت فبلديتم العرب و ناهضتم المم... ال نبرح نامركم و تامرون».]، حتى اذا دارت بنارحى الاسلام، و در حلب الايام و خضعت نعره الشرك، و سكنت فوره الافك، و خمدت نيران الكفر [در بلاغات النساء از «نعره الشرك» به بعد چنين آمده است: «و باخت نيران الحرب».]، و هدات دعوه الهرج، و استوسق نظام الدين فانى حرتم بعد البيان؟ و اسررتم بعد الاعلان [در بلاغات النساء «اسررتم بعد الاعلان» ذكر نشده است.]؟ و نكصتم بعد الاقدام؟ و اشركتم بعد الايمان؟ بوسا لقوم نكثوا ايمانهم من بعد عهدهم، و هموا باخراج الرسول، و هم بدءكم اول مره، اتخشونهم فالله احق ان تخشوه ان كنتم مؤمنين...» [در بلاغات النساء بعد از «نكصتم بعد الاقدام» چنين آمده است: «و اسررتم بعد الاعلان لقوم نكثوا، ايمانهم اتخشونهم فالله احق ان تخشوه ان كنتم مومنين».]

نوشتن دیدگاه