با نام خداوند تقديم به پيشگاه ارجمند تو، اى زهراى عزيز.
به تو، اى محبوب خدا و اى گرامى ترين بنده ى خدا.
به تو، كه بانوى بانوان جهانى.
به تو، كه اگر نبودى، مولاى متقيان را، همسر و همسنگى در جهان نبود.
به تو، اى دخت نبوت و اى مام ولايت جاويد.
به تو، كه مردم زمانه، قدرت را نشناختند.
به تو، كه دنياطلبان، حق تو و همسر تو را پايمال كردند و كوشيدند، تا چشمه ى خورشيد را، بگل اندايند، و چه ناجوانمردانه كوشش بدفرجامى!
اى عزيز دل و جان ما، اگر آن روز، بر تو ستم كردند و از جسم پاك به خاك ناسپرده ى پيامبر، شرم ننمودند و حرمت خانه و كاشانه ى وحى را، رعايت نكردند و ترا، در ميان درهاى فروبسته ى زندگيت! بيرحمانه بفشردند، اكنون ديده بگشاى و ببين، كه چسان مردان و زنانى، در اندوه تو، زانوى غم به سينه مى فشرند و سرشك تلخ بر دامن مى ريزند.
اگر آن روز در مسجد مدينه از حقوق غصب شده ى خود و شويت مردانه دفاع كردى، سالهاى سال است كه خامه هايى به پاسدارى از حريم شما، همچون ناوكها، بر دل آن غاصبان مى نشيند.
اگر آن روز، بسوز دل ناله بركشيدى، چه ناله ها كه از دل ما در غم تو برخاست!
اى محبوبه ى خدا و پيامبر خدا، اگر آن روز با تو چنان كردند، امروز گوش فرادار و بنيوش كه چسان مردان و زنانى، به ظاهر از پيروان همان گروه، به آگاهى رسيده اند و از حقوق غصب شده ى تو دفاع مى كنند! كه كتاب حاضر از آن جمله است. اين معجزه ى حق نيست كه پس از آن همه پرده پوشى و نعل وارونه باز رخسار خود را از پس ابرهاى قرون و اعصار، بنمايد و خويشتن به جهانيان بشناساند؟ به اميد روزى كه همگان چشم خرد و تشخيص بگشايند و چون خود تو، از پس هر نماز، بر ستمگران حقوق تو نفرين كنند؛ كه چه به اينكار سزاوارند! كه با كار ننگ آلوده ى خود نه تنها بر تو و آن حيدر كرار ستم كردند، كه بر خلق جفا نمودند و مردمى بى شماره، را، از فيض آن مدينه ى علم و شهر دانش كه على دروازه ى آن بود، محروم و بى بهره ساختند، كه اسلام را از آن راه كه خدا و پيامبرش خواسته بودند، منحرف كرده و آن دينى را كه بايد بر خاور و باختر گيتى فرمان براند، اين چنين زار و زبون نمودند و پيروان اسلام را كه بايد والاتر و بالاتر از همه نشينند، چنين خاك نشين و بى سر و سامان ساختند؛ و گرنه سخن از سلطنت و يا فدك چيزى نيست كه در شان شما باشد. و اينك سخنى چند با خواننده تا بداند كه:
ترجمه ى اين كتاب به اين خاطر انجام گرفت تا آنها كه از تاريخ زندگانى زهرا عليهاالسلام، آن بانوى دنيا و عقبى، آگاهى كامل ندارند، از زبان برادر سنى مذهب خود، سخن آشنا شنوند و با حقايقى از حيات دختر محبوب پيامبر خود آشنا گردند و ببينند، كه على رغم برخى بى بصران دنياطلب كه به خاطر شهرت و حطام اين جهان، دانسته پا بر سر حقايق نهاده اند، كسانى هم هستند كه با شرايط نامساعد محيط و بدآموزيهاى آن، گوهر واقعيت ها را شناسا شده و با اينكار به اعتبار و ارزش خويشتن افزوده اند، كه «للّه العزه و لرسوله و للمؤمنين» و تاج اين افتخار را بر سر گذاشته اند كه به قدر وسع خود، از اهل بيت پيامبر دفاع كنند و از حريم ايشان پاس دارند، كه ما را انتظار آن نيست كه اين كتاب، چونان كتب محققان شيعه لبريز از حقيقت باشد و از عظمت منزلت و حقوق اهل بيت، صلوات اللَّه عليهم كما هو حقه، داد سخن دهد كه هر چه باشد مواليان مولا را سعت صدر از عالمى بيش است، كه «ان شيعتنا خلقوا من فاضل طينتنا».
اين كتاب همچون نورافكنى بر صحنه هاى زندگانى نورانى فاطمه كه بسيار كوشش كردند تا در پرده نگاهش دارند، مى تابد و بر بسيارى از جوانب آن روشنگرى مى كند؛ به علاوه، كه به مناسبت، شرحى مختصر بر حيات پربركت حضرت پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله و خديجه ى كبرى و حضرت امام على بن ابى طالب و فرزندان گرامى او، عليهم السلام است.
نويسنده ى كتاب كه در مصر و در ميان برادران اهل تسنن زندگانى دارد و خود، بظاهر يكى از آنان به شما است، در دل نورانى خود، ارادتى بزرگ نسبت به مقام والاى اهل بيت و ولايتى سترگ به ساحت مقدس امام المتقين على عليه السلام دارد كه اثر اين نور، از لابلاى سطور كتابش، غالبا مى تابد و چه زيباتر كه داستان محبوب، از زبان ديگران شنيده آيد، كه آدمى پيوسته در اشتباه سرگردان نمى ماند و گاهى لطف حضرت بارى دستگير آنها سزاوارند مى گردد، كه «و لو لا فضل اللَّه عليكم و رحمته مازكى منكم من احدا بدا و ليكن اللَّه يزكى من يشاء» و به همين جهات، در ترجمه ى كتاب، رعايت كامل امانت به عمل آمد و در ذكر اعلام و اشخاص و «خير و شر» همه جا، راه متن واصل پيموده شد، تا آنكه رنگ و بوى آن محفوظ ماند و گرنه، نسبت به برخى از مطالب آن، سخن بسيار است و گاه گاه، در پاورقى به قسمتى از آنها، اشاره رفته است.
نويسنده را در اين كتاب، رسم بر اين است كه در مسائل و مباحث مطروح، تنها بذكر مدارك و منابع تاريخى و روايات و احاديث و نقل اقوال مورخان معتبر اكتفا كرده و كمتر نظر خود را به صراحت بيان مى نمايد و خواننده را آزاد مى گذارد كه در هر مورد، آنچه حقيقت است، خود درك كند و به همين جهت لازم است كه براى آگاهى از يك مطلب، تمام بحث مربوط به آن، به دقت مطالعه شود و قسمتى را، ناخوانده باقى نگذارند كه در غير اين صورت، بيم آن مى رود كه خواننده به واقعيت امر دست نيابد.
در خاتمه، آرزومندم كه اين ران ملخ به حضرت سليمان پذيرفته آيد و با ديده ى عنايت در آن بنگرند كه چشم اميد، به الطاف ايشان دوخته و اميد شفاعت به آستانشان بسته ام و السلام على من اتبع الهدى.

تهران- على اكبر صادقى عيدغدير 1393 هجرى قمرى

نوشتن دیدگاه