دومين نعمت پرارزش خداوند پس از چنان زمينه سازى پرارزشى فراهم آوردن آموزگارانى علم اندوخته و كمال آموخته براى بشريت است.
كسانى كه همه ى ارزش ها و عظمت ها، حق ها و باطل ها، نيكى ها و زشتى ها راهها و گمراهيها را نزد او آموخته اند و آموخته هاى عنداللّه را براى ديگران باز مى گويند.
كسانى كه با يادآورى، راهنمايى، موعظه، استدلال و منطق عقلانى نيروى بزرگ عقل و انديشه را در انسان ها متبلور ساخته و آنها را به رهپويى حقيقت پس از شناخت برهانى آن قانع مى سازند.
استادانى كه با تن آدميان سر و كار دارند، كه كتاب روح و زواياى درون انسان ها را خوانده اند، كه مى توان همچون اجسام خارجى به جهات شش گانه اش تقسيم كرد: شكم، شهوت، شهرت طلبى، جاه و مقام، زراندوزى و فزون طلبى و بالاخره عقل و انديشه.
جهاتى كه همه در فطرت انسان ريشه دارند و براى زندگى عادى او ضرورى و لازم اند، و نبود هر يك موجب كاستى در روال طبيعى زندگى او، اما مهم در اين ميان تشخيص اولويّت هاست كه در مسير زندگى به كداميك بايست اهميت بيشترى معطوف دارد و آن را زيربناى اصلى زندگى خويش سازد و او را برتر از ديگر جهات بشمار آورد؟

نوشتن دیدگاه