در همه ى ازدواج ها رسم بر آن است كه خانواده ى داماد براى خواستگارى به خانه پدر دختر مى رود، ولى در اينجا سنت ازدواج معكوس شده است و عروس كه دلباخته ى فضائل و معنويات محمد شده، خود پيشقدم مى شود و به محمد امين مى گويد كه وى را از پدرش خويلد و يا عمويش خواستگارى نمايد؛ ولى داماد! رسول گرامى اسلام ترجيح مى دهد كه با زنى فقير كه از نظرى زندگى و معيشت با حضرت محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) هماهنگى و تناسب داشته باشد، ازدواج بنمايد و از خديجه از اينكه نمى تواند خواسته او را اجابت بكند معذرت خواهى مى كند.

همان طور كه گفته شد خديجه بانويى خردمند و عاقل و فاضله بود و همه ى فضائل و كمالات عالى را در محمد امين ديده و شنيده بود؛ از اين رو به پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله و سلم) عرض مى كند كه حاضر است جانش را فداى او بكند، چه رسد به اموالى كه دارد حاضر است همه ى اموال را در اختيار پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) قرار بدهد و لذا از پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله و سلم) خواست كه عموهايش را براى خواستگارى به سوى پدرش خويلد بفرستد.

عموهاى پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله و سلم) و عمه هاى آن حضرت همه از اين پيشنهاد خديجه ى كبرى تعجب كردند و شگفت زده شدند و انگشت حيرت به دندان گرفتند: اى واى خديجه به محمد امين پيشنهاد ازدواج نموده است. اين پيشنهاد فكرها را از سر برد و بر بعضى از عمه هاى پيامبر اسلام دهشت و ترس مستولى شد خواسته ى خديجه ى كبرى فوق العاده بود!

باز هم جاى تعجب است از خديجه ى كبرى خيلى از رجال حجاز و اشراف و بزرگان خواستگارى نموده و خواهان ازدواج با وى بودند، ولى خديجه كبرى همه ى آنها را رد كرده و خواهان پيوند با جوانى شده است كه فقير بوده و تحت كفالت عم فقيرش زندگى مى كند!

همه از يكديگر سؤال مى كنند كه آيا اين ازدواج صورت خواهد گرفت؟ سرانجام اين ازدواج مبارك صورت گرفت و پامبر رحمت به خانه ى خديجه نقل مكان نمود و در اين ايام و لحظات بود كه درهاى سعادت و خوشبختى به روى خديجه ى كبرى باز شد او خود را در نهايت خوشبختى ديد، زيرا به بزرگترين آرزوهايش كه ازدواج با حضرت محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) بود دست يافته بود. خديجه ى كبرى در خانه ى رسول خدا فرزندان پسر به نام هاى طيب و طاهر و قاسم به دنيا آورد، ولى همه ى آنها در ايام خردسالى از دنيا رفتند و نيز چهار دختر از خديجه ى كبرى متولد شد به نام هاى زينب، ام كلثوم، رقيه و فاطمه ى زهرا [ طبق نقل ابن قتيبه در كتاب المعارف، ص 141 در سنه ى 213 ه- 276 و ذخاير العقبى و تذكرة الخواص الاصابه و نور الابصار... ]، فاطمه زهرا (سلام الله عليها) از نظر سن از همه ى آنها كوچك، ولى از نظر قدر و منزلت و مقام بالاتر بود.

خواننده ى عزيز قبل از آن كه حالات و كيفيت نطفه ى فاطمه ى زهرا (سلام الله عليها) را از كلام احاديث اهل سنت بررسى بكنيم مناسب است كه به طور خلاصه و فشرده تأثيرات غذا و حالات مادر و پدر و خصوصيات روانى آنها را بحث بكنيم.

در زندگى بشر و حيات جامعه ها حقايق قطعى و ثابتى وجود دارد كه علم بشرى به آن نمى رسد. اگر چه امروز جهان علم پيشرفت زيادى داشته، از طرفى دل اتم را شكافته و به ذرات اتمى پى برده است و از طرف ديگر به كواكب و كهكشان ها منظومه هاى شمسى دست يافته و در فضا و كره ى ماه و كرات ديگر مستقر شده، ولى با همه ى اين پيشرفت ها و گستردگى آنها، هنوز قانون ماورايى و وراثت را نتوانسته كشف كند.

نطفه اى كه در رحم منعقد مى شود و جنين از آن جا هستى و وجود خود را مى يابد، نخستين مرحله ى آن خون است كه همين خون از غذا ايجاد مى شود و غذا هم حالات مختلفى دارد كه عبارت است از اكل و طبخ و هضم و جذب. و مسئله اى كه شك ترديد در آن نيست نوع غذاست كه در كيفيت و چگونگى ايجاد نطفه قطعا و يقينا مؤثر خواهد بود و اثر خود را مى گذارد و به همين سبب نطفه اى كه از غذاها و مايعات حرام ايجاد شود با نطفه اى كه از غذاها و مايعات حرام ايجاد گردد، تفاوت روشن خواهد داشت. چرا؟ براى اينكه اين دو غذا از نظر معنوى با يكديگر تفاوت اساسى و ريشه اى دارند.
غذا همان طور كه در جسم و بدن انسان مؤثر است، در روح و روان انسان نيز مؤثر خواهد بود و غذاهايى موجب سرور و شادمانى قلب و ضمير و وجدان انسان، آرام بخش اعصاب و روان و سبب كاهش ترس و دلهره در انسان مى شود و بر عكس غذاهايى كه موجب ناراحتى هاى قلبى و اعصاب و موجب ترس مى شود كه فعلا مجال بحث و بيان و بررسى آنها نيست و به كتابهاى طبى و گياهى مى توانيد مراجعه كنيد.

در نتيجه مى توان گفت كه نوع غذا در نطفه، تأثير تام خواهد داشت و اين غذاست كه در صلب و رحم آنها ايجاد نطفه مى كند و در كشيدن فرزند به راه هاى خير و سعادت و شر و شقاوت نقش اساسى دارد.

لذا غذا چه پاك و مشروع و مباح باشد و چه ناپاك و نامشروع و مكروه باشد، اثرات غير قابل انكارى را در طفل به وجود مى آورد و در انديشه و فكر و حالات روانى وى در مسير هدايت و سعادت و يا ضلالت و گمراهى اثر مى گذارد.

اين جهت را هم ترديد نبايد كرد كه حالت روانى پدر و مادر هنگام انعقاد نطفه در حالات و مقدرات بچه و جنين تأثير خواهد گذاشت و در آينده ى حيات و زندگى او اثر خواهد كرد؛ همان طور كه ترس و اضطراب پدر و مادر در آن موقع در زيبايى و زشتى جنين و ذكاوت وى اثر خواهد داشت و همان طور بى ميلى و سستى و يا در حال سيرى عكس آن را اثر مى گذارد.

خواننده ى عزيز بعد از بررسى مختصر اثر دو عامل اساسى غذا و حالت روانى والدين در نطفه، اكنون وقت آن است كه سراغ حالت انعقاد نطفه ى پاك و مطهر سيده ى زنان دو عالم فاطمه ى زهرا (سلام الله عليها) برويم و برخى از روايات را كه اهل سنت در كتب حديث تاريخ خود نقل كردند بياوريم.

«عن عائشة رضى الله عنها قالت قلت يا رسول الله ما لك اذا قبلت فاطمة جعلت لسانك فى فيها كأنك تريد أن تلعقها عسلا فقال صلى الله عليه و آله و سلم انه لما أسرى بى ادخلنى جبرئيل الجنة فناولنى تفاحد فأكلتها فصارت نطفة فى ظهرى فلما نزلت من السماء و اقعت خديجة ففاطمة من تلك النطفة كلما اشتقت الى تلك التفاحة قبلتها».

«و من طريق اخرى و عن بن عباس رضى الله عنهما قال النبى صلى الله عليه و آله و سلم يكثر القبل لفاطمة فقالت له عائشة انك تكثر تقبيل فاطمة فقال صلى الله عليه و آله و سلم ان جبرئيل ليلة أسرى بى ادخلنى الجنة فاطعمنى من جميع ثمارها فصار ماء فى صلبى فحملت خديجة بفاطمة فاذا اشتقت لتلك الثمار قبلت فاطمة فأصبت من رائحتها جميع تلك الثمار التى أكلتها» و خرجه الملا موصلى سيرته «و زاد فقلت له يا رسول الله فعلت شيئا لم تفعله فقال يا عائشة انى اشتقت الى الجنة قبلت نحر فاطمة.» «از عايشه نقل شده كه به رسول خدا گفتم: چه شده و براى چيست زمانى كه فاطمه را مى بينى او را زياد مى بوسى و زبانت را در دهان او مى گذارى و گويا اينكه اراده مى كنى او را عسل بخورانى؟ پيامبر اسلام در جواب فرمودند: همانا، وقتى كه مرا به معراج بردند جبرئيل مرا داخل بهشت نمود و براى من سيبى آورد كه آن را خوردم سپس نطفه اى در پشت من گرديد، وقتى كه از آسمان برگشتم با خديجه همبستر شدم، كه فاطمه از اين نطفه است و هر زمانى كه اشتياق و شوق به آن ميوه ها پيدا مى كنم فاطمه را مى بوسم». و اين روايت از طريق ديگر هم آمده است:

«از عبدالله ابن عباس (رضى الله عنهما) نقل شده است: رسول خدا زهرايش را بسيار مى بوسيد و اين كار را هميشه انجام مى داد، و عايشه به پيامبر اسلام گفت: شما خيلى زياد فاطمه را مى بوسيد (گويا عايشه ناراحت شده و علت را سؤال مى كند) پيامبر در جواب سؤال عايشه فرمود: همانا جبرئيل در شب معراج مرا داخل بهشت نمود و از تمام ميوه هاى بهشتى به من اطعام كرد و آن ميوه ها آب در صلب من گرديد و خديجه به فاطمه حامله شد و هر زمانى كه شوق آن ميوه ها بر من ايجاد مى شود فاطمه را مى بوسم و از بوى فاطمه به بوى تمام آن ميوه هاى بهشتى مى رسم». [ ذخائر العقبى، ص 36 و ينابيع المودة، باب 56، ص 197 و الاصابه، ج 8، حرف الفا و كنز العمال، ج 12، حديث 34228 و نور الابصار، ص 51 الى 54 و سيره ى ملا موصلى. ] و ملا موصلى نيز در سيره ى خود آورده است: «عايشه مى گويد: به رسول خدا گفتم: چرا شما اين كار را با كسى ديگر نمى كنيد؟ پيامبر اسلام فرمود: اى عايشه من هر زمانى كه مشتاق بهشت مى شوم زير گلوى فاطمه را مى بوسم».

خواننده ى عزيز اين حديث در كتب ديگر علماى اهل سنت هم آمده است، از جمله خوارزمى در مقتل الحسين (ص 63 الى ص 68) و ذهبى در ميزان الاعتدال (ج 2، ص 26) و صاحب التلخيص المستدرك در (ج 3، ص 156) و عسقلانى در لسان الميزان (ج 4، ص 36) اين حديث را ذكر كرده اند.

نوشتن دیدگاه