اين واقعيت تلخ تاريخى هميشه خودنمايى مى كند كه عليرغم تاءكيد و سفارش پيامبر خدا(ص) دربـاره امـيـر مـؤ مـنـان و جـانشينى آن حضرت ، مسلمانان پس از آن حضرت به گمراهى افتاده و بـازيچه دست سياست بازان شدند؛ بگونه اى كه امامت امت از مسير خود خارج و حكومت اسلامى از مدار خود منحرف گشت .
فـاطـمه زهرا(س)  برغم مواجه شدن با ناجوانمرديها و پيمان شكنيها از سوى بيشتر صحابه از بـاز گـردانـدن حـق بـه مـسـيـر خـود نـاامـيـد نـشـد و بـا تحمل رنج و مشقت فراوان تلاش ‍ گسترده اى را براى اثبات حقانيت على (ع) و مقبوليت عمومى و تـرغـيـب مـردم بـراى پـذيـرش امـامـت آن حـضـرت آغـاز كـرد كـه در ايـن فـصـل بـه برخى از آنها اشاره خواهد شد. اما قبل از پرداختن به اين تلاشها، لازم است به اين سـؤ ال اسـاسـى پـاسـخ داده شـود كـه مـقـبـوليـت عـمـومـى و پـذيـرش ، اقبال و تمكين مردم چه نقشى در حكومت اسلامى دارد.