1- ياقوت در معجم البلدان از آن تعبير به قريه مى كند و مى گويد: در آن نخلهاى زيادى بود.
[ معجم البلدان: 3/ 238. ]
2- بعد از آنكه عمر و ابوبكر كار خلافت را براى خود تمام كردند، نزد حضرت امير عليه السلام رفتند و از او درباره ى ماترك پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم سؤال كردند و از دو مورد با ذكر اسم سؤال شد كه خيبر و فدك بود [ مجمع الزوائد و منبع الفوائد: 9/ 39. ] و اين سؤال دلالت به ارزش مالى خيبر و فدك مى كند.
3- آنگاه كه ابوبكر رد فدك را نوشت عمر گفت: «با خرجها چه خواهى كرد [ سيره ى حلبيه: 3/ 488. ] و اين دلالت مى كند كه فدك حداقل گوشه اى از بودجه حكومت را تأمين مى كرده است.
4- ابوبكر در جواب حضرت فاطمه عليهاالسلام مى گويد: «پيامبر آن را در جهاد مصرف مى كرد
[ شرح ابن ابى الحديد: 16/ 214، السقيفه و فدك: 102. ] و مالى كه براى تجهيز قوا باشد مال اندكى نخواهد بود.
5- معاويه فدك را بين يزيد و مروان و عمرو بن عثمان تقسيم كرد [ السقيفه و فدك: 103، شرح ابن ابى الحديد: 16. ] معلوم مى شود مال زيادى بوده است كه بين سه نفر تقسيم شد.
6- در زمان حكومت منصور، فرزندان امام حسن مجتبى عليه السلام، قيام كردند. منصور براى سخت گيرى بر آنها، دستور مصادره ى فدك را داد. روشن مى شود كه فدك مال زيادى بود كه به عنوان محاصره اقتصادى، آن را از فرزندان حضرت مى گيرند. [ وفا الوفاء: 3/ 999. ]
فدك از جهت سياسى نيز جايگاه رفيعى داشته است كه در مباحث آينده روشن خواهد شد.

نوشتن دیدگاه