رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) مي فرمايد: (خوشا به زندگي، پس از آن دوران که مسيح (عليه السلام) دجّال را مي کشد؛ زيرا به آسمان اذن بارش وبه زمين اجازه روييدن داده مي شود. اگر دانه اي بر روي کوه صفا گذارده شود، حتماً خواهد روييد. در آن روزگار، کينه وحسادتي نخواهدبود؛ به گونه اي که اگر شخصي از کنار شيري بگذرد به او آسيبي نمي رساند واگر بر مار پا گذارد، اورا نمي گزد).(1)
نيز آن حضرت مي فرمايد: (امّت من در دوران مهدي (عجل الله فرجه) به نعمت هايي مي رسند که هرگز مانندش ديده نشده است وهيچ مؤمن يا کافري به چنان نعمتي نرسيده است. آسمان، بارانش را پي در پي مي فرستد وزمين نيز چيزي از گياهان را در خود نگه نمي دارد؛ بلکه آن را بيرون مي فرستد).(2)
رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) پيرامون آمادگي زمين در عصر مهدي (عجل الله فرجه) مي فرمايد: (زمين همانند نقره اي که پس از جوشش آرام مي گيرد، آماده کشت مي شود وگياهانش را مي روياند؛ هم چنان که در زمان حضرت آدم (عليه السلام) بود).(3)
نيز آن حضرت درباره برکت محصولات وخوب عمل آمدن آنها مي فرمايد:
(... يک دانه انار چندين نفر را سير مي کند(4) ويک خوشه انگور را چندين نفر مي خورند (وسيرمي گردند)).(5)
علي (عليه السلام) مي فرمايد: (حضرت مهدي (عجل الله فرجه) شرق وغرب زمين را تسخير مي کند... بدي ها وناراحتى ها را برطرف مي سازد وخير ونيکي جايگزين آن مي گردد؛ به طوري که يک کشاورز گندم وجو از هر مَنْ (سه کيلوگرم) گندم، صد مَنْ محصول به دست مي آورد؛ همان گونه که خداوند فرمود:(6) (در هر سُنبلي صد دانه به عمل مي آيد وخداوند براي هرکس که اراده نمايد، زيادتر مي کند).(7)
نيز مي فرمايد: (مهدي (عجل الله فرجه) کارگزاران خود را در شهرها به عدالت بين مردم سفارش مي کند... کشاورز در آن عصر يک مُدّ(8) کشت مي کند وهفت صد مُدّ محصول به دست مي آورد؛ چنان که خداوند تعالي فرمود وهم چنان خداوند اين مقدار را بيش تر مي کند).(9)
درباره باروري درختان مي فرمايد: (در زمان مهدي (عجل الله فرجه) درختان بار مي گيرند وبرکت ها فراوان مي گردد).(10)
امير مؤمنان (عليه السلام) مي فرمايد: (هنگامي که قائم ما قيام کند، آسمان، بارانش را فرو مي ريزد وزمين گياهش را مي روياند؛ به گونه اي که يک زن از عراق پياده به شام مي رود ودرسراسر راه جز بر سبزي وبوته گام نمي گذارد).(11)
شايد حضرت اين منطقه را به عنوان مثال بيان مي فرمايد وبايد توجّه داشت که وضعيت جغرافيايي اين منطقه به گونه اي است که اکنون در اين مسير جز خارهاي بياباني چيز ديگري يافت نمي شود. شايد نام بردن از اين منطقه براي اين باشد که در عصر حضرت مهدي (عجل الله فرجه) همه زمين هاي باير، تبديل به زمين هاي کشاورزي مي شود.
در همين رابطه پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) مي فرمايد: (هنگامي که حضرت مهدي در امّت من ظاهرمي شود، زمين محصول، ميوه وگل هاي خود را مي روياند وآسمان بارانش را فرومي ريزد).(12)
امام صادق (عليه السلام) در تفسير آيه شريفه (مدهامّتان؛ دو برگ سبز) مي فرمايد: (بين مکه ومدينه را درخت هاي خرما به هم متصل مي کند).(13)
نيز آن حضرت مي فرمايد: (... به خدا سوگند، پس از خروج دجّال، کشاورزي خواهدشد ودرخت کاشته مي شود).(14)
وبه نقل شيخ طوسي در تهذيب (کشاورزي مي کنيم ودرختان را مي کاريم).(15)

- پاورقی -

(1) فردوس الاخبار، ج 3، ص 24.
(2) ابن طاووس، ملاحم، ص 141؛ ر. ک: طوسي، غيبة، ص 115؛ اثبات الهداة، ج 3، ص 504.
(3) ابن طاووس، ملاحم، ص 152؛ ابن ماجه، سنن، ج 2، ص 1359؛ ابن حمّاد، فتن، ص 162؛ عبدالرزاق، مصنّف، ج 11، ص 399، با تفاوت.
(4) ابن طاووس، ملاحم، ص 152؛ الدرالمنثور، ج 4، ص 255، با تفاوت؛ عبدالرزاق، مصنّف، ج 11، ص 401.
(5) ابن طاووس، ملاحم، ص 152؛ الدرالمنثور، ج 4، ص 255، با تفاوت؛ عبدالرزاق، مصنّف، ج 11، ص 401.
(6) بقره (2) آيه 261.
(7) الشيعه والرجعه، ج 1، ص 167.
(8) مُدّ، پيمانه اي است که در عراق معادل 18 ليتر؛ فرهنگ فارسي عميد، ص 935.
(9) عقد الدرر، ص 159؛ ابن طاووس، ملاحم، ص 97؛ القول المختصر، ص 20.
(10) ابن طاووس، ملاحم، ص 125؛ الحاوي للفتاوي، ج 2، ص 61؛ متقي هندي، برهان، ص 117.
(11) تحف العقول، ص 115؛ بحار الانوار، ج 52، ص 316، 345.
(12) المناقب والمثالب، ص 44؛ احقاق الحق، ج 19، ص 677؛ ر. ک: ابن ماجه، سنن، ج 2، ص 1356؛ حاکم، مستدرک، ج 4، ص 492؛ الدر المنثور، ج 2، ص 244.
(13) تفسير قمي، ج 2، ص 346؛ بحار الانوار، ج 51، ص 49، آيه در سوره الرحمن آيه 64 است.
(14) کافي، ج 5، ص 260؛ من لايحضره الفقيه، ج 3، ص 158؛ وسائل الشيعه، ج 13، ص 193؛ التهذيب، ج 6، ص 384.
(15) التهذيب، ج 6، ص 384.

نوشتن دیدگاه