رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) مي فرمايد: (از نشانه هاي نزديک شدن قيامت ورستاخيز اين است که يک مرد بدون درد وبيماري مي ميرد).(21)
در روايتي ديگر مي فرمايد: (در نزديکي قيامت (ظهور مهدي (عجل الله فرجه)) صاعقه ها (رعد وبرق ها که باعث آتش گرفتن وسوختن مي شود) فراوان وپياپي خواهد بود؛ به گونه اي که وقتي شخصي نزد خويشاوندان خود يا گروهي مي رود ومي پرسد، ديروز چه کسي از شما دچار صاعقه شد وسوخت؟ جواب مي شنود: فلاني وفلاني..)..(22).
صاعقه به معناي بي هوش شدن واز بين رفتن خرد در اثر شنيدن صداي ترسناک ونيز به معناي آتش گرفتن وسوختن آمده است. از اين رو، اشخاصي که دچار صاعقه مي شوند يا عقلشان را از دست مي دهند يا بر اثر آتش صاعقه، سوخته(23) وتبديل به خاکستر مي شوند. البته ممکن است صاعقه در اثر انفجار گلوله سلاح هاي پيشرفته آن عصر باشد که هم صداي وحشتناک وهم آتشي سوزنده دارند؛ به گونه اي که هر کس در نزديکي آن باشد، به خاکستر تبديل مي گردد وآثاري که بر انسان ها به جا مي گذارد، جز بيماري نيست واين سه بيماري وبلا تنها از آثار سلاح هاي ويرانگر مي باشد.
حضرت رسول (صلى الله عليه وآله وسلم) در روايتي ديگر مي فرمايد: (به هنگام نزديک شدن قيامت ورستاخيز، مرگ هاي شديد ودر پي آن سال هاي پرزلزله خواهد بود).(24)
امير مؤمنان (عليه السلام) در اين باره مي فرمايد: (پيش از ظهور قائم (عجل الله فرجه) دو گونه مرگ فراوان مي گردد: مرگ سرخ ومرگ سفيد که مرگ سفيد، همان گسترش طاعون است).(25)
امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد: (از نشانه هاي قيامت ورستاخيز، گسترش بيماري فلج ومرگ هاي ناگهاني است).(26)
امام کاظم (عليه السلام) از قول پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) مي فرمايد: (پيدايش مرگ هاي ناگهاني، جذام وبواسير، از نشانه هاي نزديک شدن قيامت ورستاخيز است).(27)
در کتاب بيان الائمه آمده است: از نشانه هاي نزديک شدن ظهور مهدي (عجل الله فرجه) گسترش بيماري وبا وطاعون در سراسر جهان، به ويژه در بغداد وشهرهاي پيرامون آن است که در نتيجه گروه بسياري از مردم نابود مي گردند.(28)

- پاورقی -

(21) فردوس الاخبار، ج 4، ص 298.
(22) احمد، مسند، ج 3، ص 64؛ فردوس الاخبار، ج 5، ص 434.
(23) فرهنگ عميد، ج 2، ص 688.
(24) المعجم الکبير، ج 7، ص 59.
(25) مفيد، ارشاد، ص 359؛ نعماني، غيبة، ص 277؛ طوسي، غيبة، ص 267؛ اعلام الوري، ص 427؛ خرائج، ج 3، ص 1152؛ صراط المستقيم، ص 249؛ بحار الانوار، ج 52، ص 211؛ الزام الناصب، ج 2، ص 147.
(26) بحار الانوار، ج 52، ص 313؛ ابن اثير، نهايه، ج 1، ص 187.
(27) بحار الانوار، ج 52، ص 269، به نقل از: الامامة والتبصره؛ الزام الناصب، ج 2، ص 125.
(28) بيان الائمه، ج 1، ص 102.

نوشتن دیدگاه