حضرت رضا (عليه السلام) از پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود:
(قسم به آن کس که مرا به پيغمبرى مبعوث کرده است براى بشارت، که هر آينه قائم عليه السلام از اولاد من غيبت خواهد کرد به عهدى که از من براى او معهود است وآن قدر طولانى شود که بسيارى از مردم بگويند خدا را حاجتى به آل محمد صلى الله عليه واله وسلم نيست وعده ى ديگر در ولادت او شک کنند.
آگاه باشيد هر کس زمان او را درک کند بايد متمسک شود به دين خود وبراى شيطان در خود راهى ندهد که او را تشکيک کند واو را از ملت من زائل واز دين بيرون کند، شيطان چنان است که پدر ومادر شما را از بهشت بيرون کند. خداوند شياطين را اولياء کسانى قرار داده که ايمان نياورند وتصديق نکنند).(1)
حضرت جواد عليه السلام از امير المؤمنين عليه السلام فرمود:
(قائم ما را غيبتى خواهد بود تا اينکه فرمود: پس هر کس ثابت بماند بر دين خود وقساوت پيدا نکند به سبب طول مدت غيبت امامش، پس او با من خواهد بود در درجه ى من، روز قيامت).(2)
حضرت سيد الشهداء عليه السلام فرمود:
(او را غيبتى است که عده اى در مدت غيبت او از دين برگردند ومرتد شوند وعده ى ديگر ثابت بمانند، پس ايشان اذيت وآزار شوند وبه ايشان گفته شود: پس چه وقت است اين وعده اى که به شما داده شده اگر شما صادق وراستگو هستيد، آگاه باشيد که صب کننده در غيبت او بر اذيت وتکذيب به منزله ى مجاهده کننده ى با شمشير است در پيش روى پيغمبر صلى الله عليه واله وسلم).(3)
حضرت رسول صلى الله عليه واله وسلم فرمود:
(زود است بعد از اين مردمى بيايند که ملک ودولت براى ايشان نيايد مگر به کشتن وجباريت بخرج دادن، وثروت ومال براى ايشان راست نيايد مگر به بخل کردن، ودوستى مردم راست نشود مگر به پيروى از هواهايشان وکمى از دين.
آگاه باشيد هر کس آن زمان را درک کند وصبر کند بر فقر با قدرت بر غنا وصبر کند بر ذلت با قدرت بر عزت، وصبر کند بر دشمنى هاى مردم با قدرت بر جلب دوستيشان ودر همه ى اين صبرها اراده اى نکند جز خداوند عز وجل را، خداوند ثواب پنجاه صديق به او کرم فرمايد).(4)
حضرت زين العابدين عليه السلام فرمود:
(کسى که در زمان غيبت قائم ما بر ولايت ما ثابت بماند خداوند او را اجر هزار شهيد عطا کند مانند شهداى بدر واحد).(5)
حضرت باقر عليه السلام فرمود:
(بپرهيزيد خدا را ومدد واستعانت از او بخواهيد بر آنچه هستيد (از دين وولايت) به وسيله ى ورع وکوشش در طاعت خدا، سخت ترين موقعى که يکى از شما غبطه خورد بر کوتاهى کردن خود نسبت به آنچه در دست او است آن هنگامى است که از دنيا منقطع شود وبه سر حد آخرت برسد وبفهمد که استقبال مى کند از خداوند، نعيم وکرامت وبشارت به بهشت را وايمنى از آن کس که از او مى ترسيد ويقين کند که آنچه او بر آن بوده حق است وآنکه با دين او مخالف بود بر باطل ودر هلاکت است. پس بشارت باد شما را، باز هم بشارت باد شما را به آنچه مى طلبيد).(6)
حضرت صادق عليه السلام فرمود:
(صاحبان اين امر را غيبتى خواد بود، متمسک به دين خود، آن وقت مانند کسى که شاخه قتاد را (درختى است پر خار) با دست خود خراطى کند، سپس فرمود: صاحب اين امر را غيبتى است، پس بايد هر بنده اى از خدا بترسد وبه دين خود متمسک باشد).(7)
ونيز فرمود:
(طوبى باد براى کسى که در غيبت قائم ما متمسک به امر ما باشد وقلب او بعد از هدايت منحرف نشود).
ابى بصير عرض کرد: (طوبى چيست؟).
فرمود:
(درختى است در بهشت که اصل او در خانه ى على بن ابى طالب عليه السلام است، هيچ مؤمنى نيست مگر اينکه شاخه اى از شاه هاى او در خانه ى او است(8) واين است قول خداوند: (طوبى لهم وحسن مأب):(9)
(طوبى براى ايشان است، وبرگشت گاه نيک).
ونيز آن حضرت از پيغمبر صلى الله عليه واله وسلم نقل فرمود:
(خوشا به حال کسى که قائم اهل بيت مرا درک کند وپيش از قيام او به او اقتداء کند، دوست او را دوست بدارد واز دشمن او بيزارى بجويد وبه ولايت امامان هاديان پيش از او قائل باشد، آنان رفقاى من هستند وصاحبان دوستى ومودت من هستند وگرامى ترين امت من هستند بر من).(10)
ونيز آن حضرت فرمود:
(زمانى بر مردم بيايد که امامشان از ايشان غائب شود پس خوشا براى کسانى که در آن زمان بر امر ما ثابت باشند، کمترين چيزى که براى ايشان خواهد بود از ثواب، آن است که بارى عز وجل ايشان را ندا کند: اى بندگان من ايمان آوريد به سر من وتصديق کرديد غيبت مرا پس بشارت باد شما را به حسن ثواب از من. شمائيد بندگان وکنيزان حقيقى من، از شما قبول مى کنم وشما را عفو مى کنم وشما را مى آمرزم، به خاطر شما باران خود را بر بندگان نازل مى کنم وبلا را از ايشان مى گردانم واگر شما نبوديد هر آينه عذاب خود را بر ايشان نازل مى کردم).(11)
ابى بصير به آن حضرت عرض کرد:
(فداى تو شوم کى فرج خواهد شد؟).
فرمود:
(اى ابابصير تو از کسانى هستى که دنيا مى طلبى، هر کس اين امر را شناخت ومعرفت پيدا کرد همين انتظار او فرج است).(12)
حضرت موسى بن جعفر عليه السلام فرمود:
(هر گاه مفقود شد پنجمين از اولاد هفتم، پس الله الله در دين خود! مبادا کسى شما را از وى زائل کند، اى اولاد من صاحب اين امر را غيبتى خواهد بود تا اينکه از اين امر بر گردد کسى که قائل به او بوده، اين امتحانى است از خدا که خلق خود را به امتحان مى کند).(13)
حضرت رضا عليه السلام فرمود:
(خداوند عز وجل ميثاق وپيمان اولياء ما را گرفته است بر صبر در دولت باطل).(14)
**************************************
(1) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 264:1 ح 166، منتخب الاثر: ص 326 ف 2 ب 27 ح 17، بحار: 68:51 ب 1 ح 10.
(2) کمال الدين: 303:1 ب 26 ح 14، بحار: 109:51 ب 2 ح 1، معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 33:3 ذيل ح 587.
(3) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 184:3 ح708- 140:5 ح 1559-ص 368 ح 1806، کمال الدين: 37:1 ب 30 ح 3، بحار: 133:51 ب 3 ح 4.
(4) اصول کافى: 119:2 باب الصبر ح 12:1694، وسائل الشيعه: 263:15 ب 25 ح 20455، بحار: 146:18 ب 12 ح 8.
(5) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 197:3 ح 717، کمال الدين: 323:1 ب 31 ح 7، بحار: 125:52 ب 22 ح 13.
(6) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 271:3 ح 800، غيبت نعمانى: ص 203 باب السفيانى، بحار: 52: 141- 140 ب 22 ح 51.
(7) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 359:3 ح 907، بحار: 111:52 ب 21 ح 21- ص 135 ب 22 ح 39.
(8) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 188:5 ح 1611، کمال الدين: 358:2 ب 33 ح 55، بحار: 123:52 ب 22 ح 6.
(9) رعد: 29.
(10) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 263:1 ح 165، بحار: 72:51 ب 1 ح 15-14.
(11) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 230:3 ح 754، کمال الدين 330:1 ب 32 ح 15، بحار: 145:52 ب 22 ح 66.
(12) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 416:3 ح 968، بحار: 142:52 ب 22 ح 54.
(13) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 138:4 ح 1198، بحار: 150:51 ب 7 ح 1- 113:52 ب 21 ح 26.
(14) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 368:5 ح 1807، روضة الکافى: ص 199 ح 346، بحار: 89:53 ب 29 ح 87.

نوشتن دیدگاه