اگرچه ممکن است حضور شخصی امام زمان (علیه السلام) در بین مردم سبب شود که مسلمانان از برکات بیشتری بهره مند شوند، ولی این گونه نیست که اگر شخص ایشان غایب بود، هیچ گونه فایده ای برای امّت اسلامی و مردم نداشته باشد. در روایات، فواید گوناگونی برای حضرت در حال غیبت آمده است؛ از جمله:
۱. امام غایب (علیه السلام)، واسطه فیض و امان اهل زمین: امامان معصوم (علیهم السلام) امان اهل زمین اند، و اگر زمین از این حجّت های الهی خالی بماند، دنیا و اهلش نابود خواهند شد.
امام سجّاد (علیه السلام) فرمود: «ما پیشوای مسلمانان و حجّت بر اهل عالم و سادات مؤمنان و رهبر نیکان و صاحب اختیار مسلمانان هستیم؛ ما امان اهل زمین هستیم، چنان که ستارگان امان اهل آسمان اند. به واسطه ما است که آسمان بر زمین فرود نمی آید، مگر وقتی که خدا بخواهد؛ به واسطه ما باران رحمت حق نازل، و برکات زمین خارج می شود. اگر ما روی زمین نبودیم، اهلش را فرو می بُرد؛»
و آن گاه فرمود: «از روزی که خدا آدم را آفریده تا حال، هیچ گاه زمین از حجّتی خالی نبوده است، ولی آن حجّت، گاهی ظاهر و مشهور، و گاهی غایب و مستور بوده است، تا قیامت نیز از حجّت خالی نخواهد شد، و اگر امام نباشد، خدا پرستش نمی شود». سلیمان می گوید: عرض کردم: (مردم چگونه از وجود امام غایب، منتفع می شوند؟).
فرمود: «همان طور که از خورشید پشت ابر بهره می برند». (1)
۲. امیدبخشی به مسلمانان: ایمان و اعتقاد به امام غایب (علیه السلام) سبب امیدواری مسلمانان نسبت به آینده پر مهر و صفای خویش در عصر ظهور امامشان می گردد. جامعه شیعی، طبق اعتقاد خویش به وجود امام شاهد و زنده، همواره انتظار بازگشت ایشان را دارد. هرچند او را در میان خود نمی بیند، امّا خود را جدای از او نمی داند. حضرت، همواره مراقب حال و وضع شیعیان خویش هستند، و این باعث می شود تا شیعیان به امید لطف و عنایت حضرتش برای رسیدن به یک وضع مطلوب جهانی تلاش کرده، و در انتظار ایشان به سر ببرند.
۳. پاسداری از آیین اسلام و دین خدا: یکی دیگر از فواید امام غایب، این است که عاشقان و سربازان آن حضرت، به امید عصر ظهور، خود را برای دفاع از دین آماده می نمایند. حضرت علی می فرمایند:
«به برکت آن امام، گروهی از مردم برای دفاع از دین، و درهم کوبیدن فتنه ها آماده می شوند، چنان که شمشیر و تیر، به دست آهنگر، تیز می گردد؛ چشم آن ها به واسطه قرآن روشن است. تفسیر و معانی قرآن در گوششان گفته می شود، و شب و روز، از جام حکمت و علوم الهی سیراب می شوند». (2)

پاورقی :
(1) ینابیع المودّة، ج۲، ص۲۱۷.
(2) نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، خطبه ۱۵.

نوشتن دیدگاه