آیا نام حضرت مهدی (علیه السلام) در قرآن آمده است؟
قرآن کریم برای معرّفی شخصیت های الهی، گاهی نام آن ها را ذکر می کند، و گاهی ویژگی ها را یادآور می شود، بدون ذکر نام آن ها.
همان گونه که از میان صد و بیست و چهار هزار پیامبر الهی، تنها نام حدود بیست و پنج نفر از آن ها در قرآن آمده، و نام دیگر پیامبران در قرآن نیامده است، و همان گونه که نام هیچ یک از امامان معصوم (علیهم السلام) در قرآن نیامده، نام مبارک امام زمان (علیه السلام) هم در قرآن نیامده است: از میان چهارده معصوم، تنها نام پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) (محمّد) چهار بار در قرآن ذکر شده است: سوره آل عمران، آیه ۱۴۴؛ سوره احزاب، آیه ۴۰؛ سوره محمّد، آیه ۲؛ سوره فتح، آیه ۲۹.
اگر بنا بود نام امامی در قرآن بیاید، آمدن نام حضرت علی (علیه السلام) سزاوار بود، ولی علّت اصلی این که خداوند سبحان در قرآن کریم نام امامان معصوم (علیهم السلام) را ذکر نکرده است، خودش بهتر می داند، و شاید یکی از علّت های آن، جلوگیری از تحریف قرآن باشد.
ولی باید توجّه داشت، در عین حال که اسامی ائمّه (علیهم السلام) در قرآن نیامده است، آیات فراوانی در خصوص حضرت علی، امام زمان و دیگر ائمّه وجود دارد، که این آیات همراه با احادیثی که در تفسیر و تبیین آن ها وارد شده است، شخصیت امامان معصوم (علیهم السلام) را معرّفی می کند، مانند آیات تبلیغ؛ (1) اکمال دین؛ (2) ولایت؛ (3) مباهله؛ (4) تطهیر (5) سوره هَلْ أَتی و....
به همین شیوه، تشکیل حکومت جهانی که بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام) خواهد بود نیز در آیات قرآن مطرح شده است، آیاتی از سوره توبه از وصف گسترش اسلام در سطح جهان نوید می دهد:
«...هُوَ الَّذی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی و دینِ الْحَقِّ لِیظْهِرَهُ عَلَی الدّینِ کُلِّهِ و لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ». (6)
مضمون این آیه که پیش گویی گسترش و همه جانبه اسلام در سطح جهان است، هنوز تحقّق نیافته است، و وعده الهی، صدق است، «و مَنْ أَصْدَقُ مِنَ الله حَدیثاً،» (7) و این، در زمان حکومت جهانی حضرت مهدی (علیه السلام) تحقّق خواهد یافت.
خداوند سبحان در آیه دیگری می فرماید:
«و لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُها عِبادِی الصَّالِحُونَ؛» (8)
«ما پس از ذکر، در زبور نوشتیم که بندگان شایسته من، وارث زمین خواهند بود».
وعده مندرج در این آیه هم هنوز تحقّق نیافته، و این وعده، اشاره به تشکیل حکومت جهانی حضرت مهدی (علیه السلام) است. آیات دیگری هم پیرامون حکومت جهانی امام زمان (علیه السلام) در قرآن هست، مانند آیه ۵۵ سوره نور وآیه ۵ سوره قصص.
آیا تنها ذکر نام مهدی (علیه السلام) دردی را دوا می کند؟ آیا اگر نام حضرت در قرآن برده می شد، امکان نداشت در طول تاریخ، شیادان و افراد شهرت طلب از آن سوء استفاده نکنند، یا افرادی، روی غرض های خاص، وجود حضرت را انکار نمایند؟ تجربه تاریخی نشان داده است که اگر هم در قرآن - صراحتاً - نام حضرت برده می شد، باز در طول تاریخ، مدّعیان دروغین مهدویت پیدا می شدند، و نام خود را امام زمان و مهدی موعود می گذاشتند، تا از آب گل آلود، ماهی بگیرند، و از نام او و انتظار مردم، استفاده نادرست کنند، مگر خدا نام پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را در انجیل نبرد، و گروه های مغرض، از آن بهره برداری ناجوان مردانه نکردند؟؛ بنابراین، مسأله مهم، بیان ویژگی های دیگر حضرت است تا افراد آگاه، با شناخت آن ها، مهدی واقعی را از مدّعیان دروغین مهدویت باز شناسند.

پاورقی :
(1) سوره مائده، آیه ۶۷.
(2) سوره مائده، آیه ۳.
(3) سوره مائده، آیه ۵۵.
(4) سوره آل عمران، آیه ۶۱.
(5) سوره احزاب، آیه ۳۳.
(6) سوره توبه، آیه ۳؛ سوره صف، آیه ۹.
(7) سوره نساء، آیه ۸۷.
(8) سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.

نوشتن دیدگاه