«عن عمر و بن حریث قال: دخلت علی ابی عبدالله (علیه السلام) و هو فی منزل اخیه عبدالله بن محمد فقلت: ما حولک الی هذا المنزل؟ فقال: طلب النزهة» (وسائل الشیعة ج 11، ص 338).
عمروبن حریث می گوید: در منزل (خوش آب و هوای) مربوط به عبدالله بن محمد برادر امام صادق (علیه السلام) خدمت ایشان رسیدم به ایشان عرض کردم چه چیز باعث سفر شما به این مکان (سفر سبز و با صفا) شده است؟
حضرت فرمود: به قصد تفریح سالم و هوا خوری به اینجا سفر کرده ام.
امام رضا (علیه السلام) فرمود:
«لقد خرجت الی نزهة لنا و نسی الغلمان الملح فذبحوا لنا شاة» (وسائل الشیعة ج 8، ص 338):
من و (همراهانم) به محل (ییلاقی و) سرسبز و با صفایمان (در خارج از شهر) سفر کردیم و چون خدمتگزاران نمک (و ادویه جات غذایی) همراه خود نیاورده بودند (تهیه غذای دیگر ممکن نشد پس) برای تهیه غذای آن روز گوسفندی را (جهت تهیه کباب) کشتند.
امام علی (علیه السلام) فرمود:
«قد تنقلب النزهة غصة» (غرر الحکم، ص 318، ح 7348؛ عوالی اللثالی ج 4، ص 29، به نقل از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)):
تماشای منظره های سرسبز غم و اندوه را می زداید.

نوشتن دیدگاه