امام صادق (علیه السلام) فرمود:
«فی وصیه لقمان لابنه: یا بنی! سافر بسیفک و خفک و عمامتک و خبائک و سقائک و ابرتک و خیو طک و مخرزک و تزود معک الادویة تنتفع بها انت و من معک» (بحار الانوار ج 76، ص 270):
در وصیت لقمان به پسرش آمده: پسر جان! در سفر شمشیر (وسیله دفاعی) و چکمه و عمامه (و کفش و کلاه مناسب) و سایبان (چادر مسافرتی) و آب (و آذوقه) کافی و نخ و سوزن و درفش (ابزار دوخت) و داروها و ادویه ها (و کمک های اولیه) مفید به حال خود و دیگر همسفران را همراه داشته باش.
امام صادق (علیه السلام) فرمود:
«کان علی بن الحسین اذا سافر الی مکة للحج و العمرة تزود من اطیب الزاد من اللوز و السکر» (کافی ج 8، ص 303)...:
امام سجاد (علیه السلام) همیشه هنگام سفر به مکه (خوش خوراکترین توشه های خوراکی چون) بادام و شکر را همراه خود بر می داشت.
امام صادق (علیه السلام) فرمود:
«اذا سافرتم فاتخذوا سفرة و تنوقوا فیها» (المحجة البیضاء ج 4، ص 57؛ بحارالانوار ج 73، ص 270):
چون به مسافرت می روید سفره (و ظروف مناسب غذایی) همراه خود بردارید و بهترین مواد غذایی را در آنها بگذارید.

نوشتن دیدگاه