اشارات :: شهریور 1385، شماره 88
بالاترین معانی آب، به ظهور رسیده است. از اول چنین رقم خورده بود که مردی بیاید که همان روشنایی مصور و همان زلالیت مجسم باشد. امروز، دامان امالبنین، پر از درخشندگی نگاهی است که خدا را زمزمه میکند. امروز، امالبنین، نهایتی از فتوت را تقدیم مولا علیهالسلام میکند.
عباس، یعنی معرفی غیرتی که بینظیر است با پشتوانهای از قدرت ذوالفقار. لشکرشکنی میآید که شکافنده صف جماعت شبآلودگان است. عباس، یعنی بهترین یاور کربلا، با رایت تقوا و ولایتپذیری. دلاورمرد عرصه پیکار میآید تا تزلزلی به ارکان یلان پوشالی و طبلهای توخالی بیفکند.
مولود امالبنین است و جهان، تشنه پیام تازهاش؛ پیامی که با حروف سپید حمایت و وفا آغاز میشود و با خونی سرخ، به امضا میرسد. عباس، یعنی خط بطلان بر اندیشههای تیرهای که اماننامه تعارفش کردند.
هر که با مضامین معطر پیامش مأنوس شود، روشن محض است و میتواند دلش را ابوالفضلی بداند.
محمدکاظم بدرالدین
متن ادبی «عباس یعنی ...»
- بازدید: 3421